Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου Ιορδανιτου

 (Γραμμένο από τη φίλη μου, και αναρτημένο με την ευλογία του Γέροντά μας)

 

Έχει περάσει περισσότερο από ένας χρόνος...

 

Το μοναστήρι μας βουβό μας περιμένει. Μια χούφτα άνθρωποι όλοι κι όλοι απόμειναν να σηκώνουν τη σημαία... Του Ελληνισμού... Του Βυζαντίου... Του Πατριαρχείου... Να μας περιμένουν να επιστρέψουμε στο σπίτι μας! Εκεί που η ψυχή μας λαχταρά να ξαναβρεθεί!

 

Προσκυνητής ούτε ένας! Κι ούτε ένα ευρώ μες το παγκάρι... Ούτε ένα ευρώ στην έκθεση...

 

Κανείς δεν μας είπε για τους εργάτες που απολύθηκαν γιατί δεν υπάρχουν μισθοί για να πληρωθούν, για τους αδελφούς που κάνουν διακονία και έφυγαν για να αποφορτίσουν το μοναστήρι, για τα ζώα που δόθηκαν από δω κι από κει γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την τροφή τους...

 

Εσύ, αδελφέ μου, πόσες φορές σήκωσες το τηλέφωνο για να ζητήσεις τη βοήθεια του Αγίου στη δύσκολη στιγμή σου; Πόσες φορές τον έκανες κοινωνό του προβλήματός σου; Πόσες φορές ζήτησες το θαύμα του; Πόσο σε στήριξε αυτό το μοναστήρι;

 

Αλήθεια, πόσα θαύματα σου έκανε ο Άγιος; Θαύματα που τον παρακάλεσες ταπεινά και με πίστη να κάνει για σένα και τα θυμάσαι με δέος και αγάπη για τον Άγιο.

 

Σήμερα, μπορείς να κάνεις κι εσύ ένα θαύμα. Γιατί είσαι πλασμένος κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση. Όχι μόνος σου... Όλοι μαζί. Αν ενώσουμε την αγάπη μας κι αν μιλήσουν ταυτόχρονα οι ψυχές μας, μπορούμε κι εμείς να κάνουμε ένα μικρό θαύμα για τον Άγιο μας! Κι ας μην μας το ζήτησε.

Δεν είναι βέβαια λίγοι αυτοί οι οποίοι είτε με το εργόχειρο είτε με προσφορές συμπαρασταθηκαν. (Κατά ομολογία του Γέροντα μας).. 

 

Ή μήπως, όχι; Μήπως τελικά το ζήτησε; Γιατί ξύπνησε η καλή μου φίλη άγρια χαράματα με αυτό το λογισμό, κι έκατσε κι έγραψε αυτό το κείμενο κι ύστερα, όταν ξημέρωσε, πήρε τηλέφωνο και ζήτησε ευλογία από τον Γέροντα για να το αναρτήσουμε, και να στείλουμε το μήνυμα του Αγίου στους αδελφούς μας;

 

Δε μπορεί... Κάτι θα σου περισσέψει από το γιορτινό τραπέζι που δεν θα κάνεις, από τα δώρα που δεν θα αγοράσεις φέτος, από τον οβολό που δεν θα βάλεις στην εκκλησία γιατί οι απαγορεύσεις δεν θα επιτρέψουν να γιορτάσει ο κόσμος όλος την Ανάσταση όπως άλλες φορές.

 

Κάτι θα σου περίσσεψε από τα εστιατόρια και τις καφετέριες που ήταν κλειστά τόσο καιρό, από τις διακοπές που δεν πήγες, από το ταξίδι στους Αγίους Τόπους που δεν έκανες φέτος...

 

Και ξέρεις... οι Άγιοι Τόποι σε πεθύμησαν τόσο πολύ... Διψούν για την παρουσία σου, λαχταρούν να ζήσουν μαζί σου την κορύφωση του Θείου δράματος κι ύστερα να μοιραστούν με σένα την αγαλλίαση ψυχής που φέρνει η Ανάσταση του Θεανθρώπου!

 

Το φετινό Πάσχα είναι ακόμα πιο δύσκολο από το περσυνό. Φέτος έχει στραγγίξει και η τελευταία ρανίδα αλληλεγγύης και έμπρακτη συμπαράστασης.. 

 

Δώσε από το περίσσευμά σου, αυτές τις άγιες μέρες όσα θα σου στοίχιζε στο γιορτινό τραπέζι της Λαμπρής ένα πιάτο φαγητό, του φίλου που δεν μπόρεσες να προσκαλέσεις... Μόνο αυτό... τίποτα άλλο... Και την αγάπη σου. Αυτήν που θεωρούμε δεδομένη.

 

Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό θαύμα! Να στηρίξουμε το μοναστήρι μας, που στηρίζει κι άλλους με τη σειρά του, να περάσει αυτή τη δύσκολη ώρα όσο γίνεται λιγότερο οδυνηρά...