Αναφέρει Θεολόγος.

Αναρωτιέται κανείς, όταν βλέπει το κακό στον κόσμο, τι στο καλό είναι αυτή η περίφημη "πτώση των πρωτόπλαστων" που προκάλεσε και προκαλεί όλα αυτά τα δεινά. Με άλλα λόγια, ποια είναι η δύναμη της αμαρτίας και οι συνέπειές της. Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι τα δεινά που πρόεκυψαν από την πτώση είναι ανάλογα με το μέγεθος της ύπαρξης του ανθρώπου, ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι μεγάλο πράγμα. Και για να καταλάβουμε τι είναι ο άνθρωπος δεν πάμε να ψάξουμε τι ήταν ο Αδάμ πριν την πτώση (πού να τον βρούμε;) αλλά τον βλέπουμε τον άνθρωπο, τον πραγματικό άνθρωπο, στο πρόσωπο του Χριστού. Ο παλαιός Αδάμ (ο καθένας μας δηλαδή) πρέπει να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Χριστό και από κει κάπως θα καταλάβει τι συνέπειες προκάλεσε η αμαρτία στον άνθρωπο. Αντί να ζούμε τη ζωή του Χριστού, να είμαστε υιοί Θεού κατά χάριν, είμαστε αυτό που όλοι μας ξέρουμε και βλέπουμε γύρω. Από αυτό το ήθος του παλαιού Αδάμ λοιπόν, από τη φοβερή απόσταση που τον χωρίζει από τον Χριστό, προέκυψε όλος ο πόνος της ανθρωπότητος. Αν η αμαρτία ήταν απλό πράγμα δε θα χρειαζόταν να σταυρωθεί ο Χριστός. Η αμαρτία λοιπόν είναι καταστροφή. Κι ο Χριστός δεν ήρθε μόνο να μας σώσει από την αμαρτία αλλά να μας κάνει μετόχους της Βασιλείας του, δηλαδή να ζούμε όπως κι εκείνος, με τη ζωή του Θεού. Δεν είναι και λίγο...