+ ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ, άνθη ευγνωμοσύνης! Πριν 40 χρόνια …ακριβώς!

+ ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ,  άνθη ευγνωμοσύνης!

                             Πριν 40 χρόνια …ακριβώς!   

Ήταν Μάιος του1981! Νεαρός πτυχιούχος –μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου από τη φιλοσοφική του ΑΠΘ και πήρα το σακίδιο μου και μόνος οδοιπόρος - εν μέσω εξεταστικής περιόδου, ήταν αδύνατο να βρω παρέα- τράβηξα προσκυνητής για το Άγιον Όρος. Στη συνέχεια βέβαια έσμιξα και με άλλους προσκυνητές αλλά την πορεία μου την κανόνιζα μόνος! Κάποια στιγμή τα βήματά μου έφτασαν και στην Ι.Μ.Σιμωνόπετρας! Νομίζω -αν θυμάμαι καλά-η συνοδία του π.Αιμιλιανού είχε επανδρώσει πριν λίγα χρόνια τη Μονή προερχόμενη από τον ιερό βράχο των Μετεώρων!Τη Mονή είχα επισκεφθεί ,νομίζω, και το 1974 όταν παρέστην στην ενθρόνιση  του Αειμνήστου Γέροντος Γεωργίου Καψάνη στην Ι.Μ. ΓΡΗΓΟΡΊΟΥ! Τότε –ήμουν 17 ετών – και μπήκα στο Όρος για πρώτη φορά …κρυφά και παράνομα! Ήμαστε μια παρέα 5-6 παιδιά, κυρίως φοιτητές, που περιμέναμε το καραβάκι στην Ουρανούπολη για τη Δάφνη. Μόλις ήρθε το καραβάκι, είπε ο Λιμενικός «τις ταυτότητές σας και μπείτε μέσα!» Εγώ όμως δεν είχα την ταυτότητά μου κι έτσι για χάρη μου έμειναν και οι άλλοι  φίλοι μου έξω! Καθώς λοιπόν μελετούσαμε περίλυποι τι να πράξουμε, βλέπουμε δίπλα μας δύο λεωφορεία με μπαμπάδες και ανήλικα  παιδιά που είχαν φτάσει από τη Χαλκίδα για να παραστούν στην ενθρόνιση του Γέροντος Γεωργίου! 

     -Οι γονείς δώστε μου τις ταυτότητες και τα παιδιά μπείτε στη σειρά να σας γράψουμε τα ονόματα! Είπε ο Λιμενικός!

     Παιδί κι εγώ μπαίνω στη σειρά και… κατευθείαν για την ενθρόνιση! Ούτε στη Δάφνη ούτε στις Καρυές , ούτε διαμονητήρια…Και βέβαια όλη η παρέα μαζί. Εκεί σε μια βραδιά έζησα την επιτομή του Αγ. Όρους! 

• Ενθρόνιση Ηγουμένου που σημαίνει βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, λόγοι , αντιφωνήσεις , Γεροντάδες.Επίσημοι,οι καλύτεροι καλλικέλαδοι ψαλτάδες…Η σύναξη του Αγ. Όρους!

• Την κουρά –το ίδιο βράδυ- ενός νέου μοναχού! Άλλοι λόγοι εδώ, δάκρυα, κλάματα, συγκινήσεις , εμπειρίες μοναδικές!

• Ολονύκτια αγρυπνία ως το πρωί με απίστευτο πλήθος κόσμου ,αφού, κάνα δυο ώρες που πήγαμε να ξαποστάσουμε, κοιμηθήκαμε στα μπαλκόνια με μαξιλάρια τα σακίδια μας!

• Τη βάπτιση κάτω στον ταρσανά της Μονής του π. Συμεών εκ του Περού! Άλλο μεγαλείο εκεί! Εν πομπή εξαπτέρυγα, ψάλτες, κλήρος και λαός στη θάλασσα όπου έγινε το μυστήριο του Βαπτίσματος.

• Και τέλος βέβαια η ακολουθία … της τραπέζης! Ο μόσχος- ο ιχθύς- πολύς! Ουδείς εξήλθε πεινών!

Και κάτι που ξέχασα! Το βραδάκι του Σαββάτου πριν την αγρυπνία μαζευτήκαμε στο αρχονταρίκι γιατί ανακοινώθηκε πώς ο Γέρων Εφραίμ ο Ηγούμενος της Ι.Μ.Φιλοθέου- ο Αριζόνας- θα έλεγε Λόγον Παρακλήσεως! Δε θυμάμαι και πολλά πράγματα καθώς παρακολουθούσα όρθιος στηριγμένος σε μια πόρτα το Γέροντα που καθόταν οκλαδόν επί του καναπέως να διηγείται με τη λεπτή του φωνούλα πώς περνούσαν με το Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή και τους συνασκητές του στον Αγ.Βασίλειο στην Προβάτα!

        Στη συνέχεια στην Ι.Μ.Σίμωνος  Πέτρας είχα την πρώτη γεύση από τη ζωή της Μονής . Πρώτον, γνώρισα ένα σμάρι νέους μοναχούς με φωτεινά και χαρούμενα πρόσωπα. Ανάμεσά τους και ο πολυσέβαστός μου και καλλικέλαδος υμνογράφος  της Μ. Χ. Ε, π. Αθανάσιος! Η καταδεκτικότητά του ,η προσήνειά του, η ανυπόκριτη χαρά του, η ταπείνωσή του και  η αγάπη του έμειναν χαραγμένα βαθιά μέσα μου. Δεύτερον, η εμπνευσμένη ομιλία του Γέροντος Αιμιλιανού στην τράπεζα της Μονής με θέμα  Τα καθήκοντα του εφημερίου ιερέως! Μου έκανε εντύπωση η ευφράδεια του Γέροντος και η παράθεση από στήθους πατερικών χωρίων!

     Επανέρχομαι.Σάββατο βράδυ Μάιος 1981. Ι.Μ.Σιμωνόπετρας!

      Καθισμένος στο ηγουμενικό γραφείο του Γέροντος Αιμιλιανού  μετά το Απόδειπνο– ενώπιος ενωπίω με τον ηγούμενο νιώθω λίγο … σφιγμένος ! Εκείνος με το λόγο του και με τη στάση σου προσπαθεί να με χαλαρώσει και μου δίνει τη βεβαιότητα ότι δεν βιάζεται και ότι εγώ είμαι… σπουδαίος και μοναδικός γι αυτόν! Σιγά σιγά,  αφού μου διέθεσε δύο και πλέον ώρες, στο μυαλό μου έμεινε ο διάλογος που κάναμε και έμελε να αποτελέσει για μένα πυξίδα ζωής! Έχοντας ζήσει επί μία δεκαετία στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον του χριστιανικού οικοτροφείου Απ. Παύλος στην Πλατεία Αγίας Σοφίας και σχεδόν μοναστηριακό με κοινή προσευχή, απόδειπνα, παρακλήσεις, πατερικά βιβλία, μυστηριακή ζωή-παρά του πόδας του αειμνήστου Διευθυντή μας και Πατέρα μας Ευστρατίου Βαμβουκλή-, είχα το δίλημμα στο θέμα της επιλογής της αγαμίας ή του έγγαμου βίου.

- Γέροντα, θέλω τη γνώμη σας σχετικά με το θέμα ποιο δρόμο να ακολουθήσω!

- Εγώ , είπε ο αείμνηστος Γέρων δεν θα σου πω ποιο δρόμο να ακολουθήσεις! Εσύ ως ελεύθερος άνθρωπος θα αποφασίσεις κατά την καρδία σου! Στη συνέχεια μου ανέλυσε  λεπτομερώς τους τρεις τύπους –επιλογές- που μπορούσα να ακολουθήσω.

• Εάν γίνεις μοναχός θα είσαι όχι απλά μοναχός στο σχήμα αλλά και μοναχός στην κυριολεξία ζώντας και προσπαθώντας να βιώσεις τις μοναχικές αρετές της παρθενίας, της υπακοής και της ακτημοσύνης! Και συνάμα αγωνιζόμενος στο πεδίο της νηστείας , της αγρυπνίας και της προσευχής!

• Εάν γίνεις άγαμος ιερέας στον κόσμο η μέριμνά σου θα είναι δοσμένη κυρίως σε τομείς όπως κατηχητικό έργο, φιλανθρωπικό, κηρυκτικό με ομιλίες , κηρύγματα, κατασκηνώσεις και συγχρόνως ζώντας και ως μοναχός!

• Εάν γίνεις έγγαμος ,τότε η όλη σου φροντίδα και έννοια θα είναι δοσμένη στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου!

     -Γέροντα, πείτε μου ένα παράδειγμα για να το                                            καταλάβω καλύτερα! 

-Αν, για παράδειγμα, είναι άρρωστο το παιδί σου κι εσύ ξαγρυπνάς στο προσκεφάλι  του και τρέχεις μέσα στη νύχτα να βρεις φαρμακείο για να του φέρεις το φαρμακάκι του και ξαγρυπνάς στο προσκεφάλι του, αυτή είναι η αγρυπνία σου, αυτά και τα κομποσχοίνια σου, αυτές και οι γονυκλισίες σου!  Μου είπε κι άλλα που δεν τα διέσωσα στη μνήμη μου δυστυχώς! 

         Και κάτι τελευταίο, μου λέει. Φεύγοντας από δω πήγαινε και κάνε μία παράκληση στη Μονή Δοχειαρίου στην Παναγία τη Γοργουπήκοο για να σε φωτίσει στο θέμα σου! 

       Κάπως έτσι τελείωσε εκείνο το βράδυ η δίωρη και πλέον συνομιλία μου με το Γέροντα Αιμιλιανό! Πάντοτε αρχοντικός στη στάση , με φωτεινά μάτια και ιλαρό πρόσωπο!

        Ι.Μ. Δοχειαρίου. 

–Για ποιο λόγο να κάνουμε την Παράκληση; Με ρώτησαν οι πατέρες. 

– Υπέρ φωτισμού ποιο δρόμο να ακολουθήσω ,απάντησα. Αυτή την εντολή είχα!

Έγινε  η Παράκληση στην οποία έψαλα κι εγώ και στο τέλος ο Γέρων της Μονής μού είπε σε έντονο και επιτακτικό ύφος «Η Παναγία σε καλεί να μείνεις εδώ!». Γέροντα, του είπα , εγώ δε νιώθω μέσα μου αυτή την κλίση! Καλά , μου είπε, πήγαινε και να δεις τι θα πάθεις!

           Μετά τα λόγια του Γέροντος η απόφασή μου να ακολουθήσω τον έγγαμο βίο εκτινάχτηκε από το 60 στο 100 τοις εκατό! Τον Αύγουστο  κατατάχτηκα στο Στρατό και σήμερα – μετά ακριβώς 40 χρόνια – έχοντας  ήδη αφυπηρετήσει από τη Μέση Εκπαίδευση και νιώθοντας πολλαπλώς ευλογημένος για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού, για την εκλεκτή και μοναδική σύζυγό μου, τα έξι παιδιά μας και τα τρία εγγονάκια μας, ευχαριστούμε τον Πανάγαθο που μας αξίωσε να απολαύσουμε τις πολλές ευλογίες Του! 

        Τώρα, αν έπαθα ή θα πάθω αυτό που προέβλεψε ο Γέρων ,ή δεν το κατάλαβα ή …δεν το έπαθα ακόμα! Άγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου!

-