Πόσες φορές δεν πήγαμε στον παππούλη Ανανία, για να τον δούμε, να τον ακούσουμε, να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού από τα ταλαιπωρημένα χέρια του και να τον συνοδεύσουμε μέχρι το αυτοκίνητο για να τον πάνε τα αγαπημένα του πνευματικοπαίδια στο σπιτάκι του για να ξεκουραστεί...
Πόσες φορές δεν τον αναφέραμε στις καθημερινές μας συζητήσεις;
Πόσες φορές δεν αναρτήσαμε ομιλίες του ή καθοριστικές "παρεμβάσεις" του στα παιδιά του (†Σωκράτης, †Γιωργία, Θοδωρής, Δήμητρα...)
Κι όμως μετά από μια τέτοια είδηση πως ο αγαπημένος μας παππούλης κοιμήθηκε δεν μπορούμε ούτε να κλάψουμε, ούτε καν να στενοχωρηθούμε.
Όχι για να μην ακούσουμε ξανά κάποιο (θα μας επιτρέψετε τον άτυπο όρο...) από τα "πνευματικά του μπινελίκια"...
Ούτε γιατί γνωρίζουμε πως συνηθίζει ο Κύριος να παίρνει συχνά τα "δικά Του παιδιά" σε αναστάσιμες περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε.
Αλλά κυρίως, γιατί είμαστε πεπεισμένοι πως από την ίδια τη στιγμή που έφυγε από εδώ, κατευθύνεται ήδη σε Εκείνον που αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή και την ύπαρξή του.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΚΑΛΉ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΤΕΡΑ!
ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ..
http://amfoterodexios.blogspot.com/2021/05/blog-post_36.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου