Θαύμα στο ιερό του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ. «Ήταν σαν κάποιος αόρατος να στηρίζει το μωρό» ⠀

 

Θαύμα στο ιερό του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ. «Ήταν σαν κάποιος αόρατος να στηρίζει  το μωρό»

⠀

Συνέβη τον Αύγουστο του 1998. Μια νεαρή γυναίκα μπήκε στο ναό με ένα κορίτσι πέντε ετών στην αγκαλιά της. Μικρή, λεπτή, με άψυχα κρεμασμένα χέρια και πόδια, φαινόταν πολύ μικρή. Σε μια συνομιλία με τη μητέρα της, αποδείχθηκε ότι το κορίτσι δεν μπορούσε να περπατήσει: το κεντρικό νευρικό της σύστημα υπέστη ζημιά από τη γέννηση.

Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να καθησυχάσουν την ατυχή μητέρα.

 

Μια τόσο σοβαρή ασθένεια θα μπορούσε να θεραπευτεί μόνο με τη δύναμη και τη θέληση του Θεού.

Και αυτό συνέβη εκεί, στο ιερό του αγίου, μπροστά από τους έκπληκτους ανθρώπους που γέμισαν την εκκλησία με την πίστη τους.

Η μητέρα, πλησιάζοντας στο ιερό το μοναχό Αλέξανδρου Σβιρσκι, με τη βοήθεια ενός αρχάριου που στεκόταν δίπλα στο ιερό, έβαλε το κορίτσι στην επιφάνεια του γυαλιού που καλύπτει τα άγια λείψανα.

 

Για κάποιο χρονικό διάστημα το παιδί παρέμεινε σε ύπτια θέση.

Στη συνέχεια, η μητέρα, που την έβγαλε από το ιερό σκήνωμα  κάθισε το κορίτσι στο πάτωμα για να προσκυνήσει τα λείψανα του ίδιου του αγίου.

Ενώ προσευχόταν  δεν παρατήρησε πώς εξαφανίστηκε το κορίτσι. Αποδείχθηκε ότι στάθηκε στα πόδια της και ξαφνικά έγινε ισχυρότερη, σαν να την σηκώνει κάποιος αόρατος, για  να μην  πέσει - και πήγαινε , χωρίς υποστήριξη από κανέναν. Η σιωπή βασίλευε στο ναό, οι άνθρωποι χωριζόντουσαν  κάνοντας έναν ευρύ διάδρομο για το κορίτσι και τη μητέρα της, οι οποίες, έχοντας τρέξει μπροστά από την κόρη της, απλώνουν τα χέρια της πάνω της για να σηκώσουν την αγαπημένη της κοπέλα ανά πάσα στιγμή.

 

Έτσι έφτασαν στην έξοδο από την εκκλησία, εδώ η μητέρα πήρε το παιδί στην αγκαλιά της, και όλοι είδαν στο πρόσωπό της βρεγμένα με δάκρυα τι βίωσε εκείνη τη στιγμή - χαρά, ευγνωμοσύνη, σύγχυση, φόβος και αμφιβολία: «τι αν δεν μπορεί να περπατήσει ξανά; "

Ένα χρόνο αργότερα, το μοναστήρι έμαθε ότι η Βέρα - αυτό είναι το όνομα της θεραπευμένης γυναίκας - όχι μόνο περπατά, αλλά και τρέχει.