Οι χριστιανοί θεωρούμε την υγεία δώρο του Θεού. Πουθενά στη λατρεία μας δεν φαίνεται να υπάρχει απαξίωση της υγείας - το αντίθετο: προσευχόμαστε να έχουμε υγεία και σε περίπτωση ασθένειας παρακαλούμε για τη γιατρειά μας. Ωστόσο δεν απολυτοποιούμε την υγεία, ούτε τη λατρεύουμε. Ο Νίτσε είχε πει ότι μετά τον θάνατο του Θεού θεοποιήθηκε η υγεία. Οι χριστιανοί δεν σκεπτόμαστε έτσι. Το νόημα της ζωής μας το αντλούμε από αξίες ανώτερες από την υγεία και πάνω από όλα από τη σχέση μας με τον Θεό και τον πλησίον. Αν δεν υπάρχει ένας τέτοιος νοηματικός ορίζοντας τότε δεν απομένει τίποτε άλλο από τη γυμνή ζωή και τη λατρεία της υγείας. Προστατεύουμε λοιπόν την υγεία μας οι χριστιανοί (με τα μέτρα που υποδεικνύονται) όχι για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα των πάρτι της Μυκόνου ή όπου αλλού, όχι για να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα απόλαυσης και ηδονής, όχι για να ζήσουμε μια ζωή εφήμερη, αλλά για να τη χαρούμε και να τη ζήσουμε ως προετοιμασία και για την αιώνια ζωή. Η ζωή για τους χριστιανούς, σε αντίθεση με τον σημερινό κόσμο, έχει διάρκεια και μέλλον. Υπ' αυτή την προοπτική μπορούμε να πούμε μαζί με τον Σολωμό "Δεν το 'λπιζα να 'ν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου