Ήταν 2007 χρονών. Ήμουν 18 χρονών.

  Ήταν 2007 χρονών. Ήμουν 18 χρονών.

Απλά συνέβη ότι μεγάλωσα σε μια οικογένεια που πιστεύει. Αλλά οι γονείς μου πήγαιναν στην εκκλησία.

Ήμουν ένας πεπεισμένος άθεος.

Τώρα είναι ακόμη τρομακτικό να θυμάμαι αυτή τη βλακεία μου...

Και όταν έγινα 18,5, τηλεφώνησε ο αδερφός μου και είπε ότι η αγαπημένη μου θεία πεθαίνει  από καρκίνο. Τίποτα δεν μπορεί να βοηθήσει. Δεν σηκώνεται πια από το κρεβάτι. Ακόμα και τα πιο ακριβά και καλύτερα φάρμακα δεν την βοηθούν.

Σύμφωνα με τους γιατρούς, έπρεπε να ζήσει από ένα μήνα έως 3

Έκλαψα!

Συνειδητοποίησα ότι αν αφορούσε χρήματα ή φάρμακο, θα βοηθούσαν.

Αλλά κανένα χρήμα δεν θα την σώσει.

Μια γυναίκα στη δουλειά συμβούλεψε να πάω στο ναό.

Γέλασα μέσα στην ψυχή μου: πώς μπορεί να βοηθήσει; Αλλά ακόμα πήγα εκεί, γιατί ήταν η τελευταία ελπίδα.

Στο ναό είπε τι συνέβη. Μου έδειξαν κάποια μεγάλη εικόνα (δυστυχώς, τότε δεν ρώτησα ποιανού, και τώρα ζω πολύ μακριά και δεν μπορώ να το ανακαλύψω).

Δεν ήξερα τι να κάνω. Απλά στεκόμουν εκεί.

Και μετά είναι σαν άρχισα να ζητώ... να παρακαλέσω για τη θεία μου!

Μου φαινόταν ότι στάθηκα για πολύ καιρό. Όταν η ροή των λέξεων τελείωσε, μια περίεργη φωνή ακούγεται στο κεφάλι σου: ′′ Φύγε. Όλα θα πάνε καλά ".

Ήμουν έκπληκτος. Η φωνή επανέλαβε: ′′ Εμπρός. Αλλά μην πάτε πουθενά αλλού ′′ (σχεδίασα να πάω στο εκκλησάκι, που είναι μακριά από αυτό).

Έκπληκτος, θυμήθηκα πως η μητέρα μου με έμαθε να κάνω τον σταυρό μου... και πήγα... στο παρεκκλήσι.

Ο καιρός ήταν αίθριος. Αλλά όταν έφτασα στο παρεκκλήσι, άρχισε η νεροποντή. Είμαι πεισματάρης. Και αποφάσισα ότι θα έφτανα ακόμα εκεί.

Και για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι κοντά στην είσοδο της που θα πρέπει να περιμένω πολύ καιρό για να μπω. Γύρισα σπίτι.

Λίγες μέρες αργότερα, τηλεφώνησε ο αδελφός. Οι γιατροί είπαν! Αντί να πεθάνει, η θεία μου άρχισε να σηκώνεται και να βγαίνει έξω.

Δεν μπορούσα να πιστέψω το θαύμα που έγινε!

Μόνο τότε αποφάσισα να πω στους πιο κοντινούς.

Από τότε, η θεία της έζησε περισσότερα από 2 χρόνια (είχε προβλεφθεί όχι περισσότερο από 3 μήνες - ο καρκίνος ήταν το τελευταίο στάδιο).

Όταν πέρασε ο καιρός πήγα  πίσω στην ίδια εικόνα. Και άρχισε να παρακαλάω για τη θεία μου.

Αλλά οι λέξεις ακούστηκαν στο κεφάλι μου: ′′ Όχι. Δεν θέλει να ζήσει μόνη της ". Σε ακριβώς 3 μέρες έφυγε η θεία.

Αλλά ό, τι συνέβη σε μένα παραμένει ένα θαύμα!

Και δεν ανησυχούσα για τον θάνατο της θείας μου πλέον όσο και τραγικό να ήταν.

Από την επιστολή του συνδρομητή του blog

https://dralexmd.livejournal.com/145033.html