.
Η μελέτη για την
γένεση και τις δομές της χριστιανικής λατρείας προϋποθέτει την γνώση της
αντίστοιχης εβραϊκής. Τούτο σαφώς δεν σημαίνει ότι η χριστιανική λατρεία
αποτελεί προϊόν ή και προέκταση της εβραϊκής, αλλά τοιουτοτρόπως εξετάζεται το
περιβάλλον στο οποίο γεννάται και αναπτύσσεται η σύνθεση της ορθόδοξης
λειτουργικής ζωής καθώς επίσης και η κριτική της στάση έναντι της εβραϊκής
λατρείας . Το “Αμήν” πρωτίστως χρησιμοποιείται ως επιστέγασμα των προσευχών
στις Ακολουθίες της Συναγωγής. Επιπρόσθετα, παρακολουθείται η χρήση του και στο
τέλος του ευχαριστήριου ψαλμού του Δαβίδ. Η θέση και ο ρόλος του “Αμήν” στο
πέρας των προσευχών σημαίνει δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, την επιβεβαίωση των
όσων λέχθηκαν και δευτερευόντως την βεβαιότητα ότι ο Θεός θα εισακούσει την
προσευχή που προηγήθηκε. Αν εξετάσουμε ακόμη βαθύτερα την έννοια της λέξεως
αυτής φαίνεται να έχει έναν χαρακτήρα δεσμευτικό, δηλώνει δηλαδή την
υπευθυνότητα που καλείται να δείξει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό και στον
(όποιον) όρκο του . Ήδη από την πρώτη Χριστιανική Εκκλησία ο όρος υιοθετείται
και παρατηρείται πολλάκις στην Καινή Διαθήκη, με την αυτήν ακριβώς απήχηση.
Στην αρχαιότερη προσευχή που χαρακτηρίζει την πρώτη Εκκλησία (εκείνη της Α’
Επιστολής του Κλήμεντος Ρώμης, προς Κορινθίους) η λέξη “Αμήν” την επισφραγίζει
και υπογραμμίζει την λειτουργία του όρου, εντεύθεν.Το “Αμήν” στην χριστιανική
λατρεία συναντάται ως εξής : στην εισαγωγή διακηρύξεων του Κυρίου, μετά από
δοξολογικές φράσεις που απευθύνονται προς τον Θεό Πατέρα ή τον Ιησού Χριστό,
ενισχύει την μεσιτεία του Κυρίου στην προσευχή προς τον Θεό, ολοκληρώνει την
ευχαριστία προς τον Θεό, συνυφαίνεται με άλλες προσευχές ή ύμνους. Τέλος, η
απαγγελία και η χρήση του από την Εκκλησία δηλώνει την ενότητά της με τους
“εκλεκτούς” του Παραδείσου, στον ουρανό .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου