Δεν μπορούσα να προσευχηθώ σε τεχνητό κώμα...
Μια ιστορία για τον Αγιορείτη μοναχό που έχει νοσήσει με κορονοϊό
Πρόσφατα, ο κόσμος έχει καλυφθεί από πολλές ανησυχίες από την πανδημία του κοροναϊού και τους σχετικούς εμβολιασμούς, κατά των στρατιωτικών σκευασμάτων και πολλά άλλα. Αυτά τα θέματα προκαλούν μια καυτή συζήτηση στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο. Αλλά όλες τις ώρες ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα στο ταξίδι της ζωής του. Και ειδικά όταν πεθαίνει και χωρίζει η ψυχή από το σώμα.
Ένας οικείος ιερέας μίλησε στον Αγιορείτη μοναχό που ήταν σε τεχνητό κώμα σε αναπνευστήρα για δύο εβδομάδες. Πρόσφατα, κυριολεκτικά 2 ημέρες πριν, αποσυνδέθηκε από τη συσκευή και μεταφέρθηκε από την εντατική. Και τότε ήταν που είπε στον φίλο μου τι του συνέβη κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του όταν ήταν σε διασωληνωση.Η εμφάνισή του, όπως είπε ο ιερέας, έχει αλλάξει πάρα πολύ. Ήταν ένας άλλος άνθρωπος, μπορείς να δεις ότι επέζησε και αισθάνθηκε πολλά. Το πρώτο πράγμα που είπε: ′′ Κάθε άνθρωπος είναι στάχτη, δεν μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό του, ένας άνθρωπος δεν είναι τίποτα μπροστά στον Θεό. Και πρέπει να καταλάβεις ότι είσαι ′′ τίποτα "". Δεύτερον: ′′ Δεν μπορείς να κρίνεις κανέναν. Κανένα απολύτως. Και είναι ακόμη κακό να μιλάς για κάποιον. Όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά λίγοι μπορούν να το κάνουν ".
Αλλά για κάποιο λόγο απέκτησε αυτή την εμπειρία κατά τη διάρκεια της σοβαρής ασθένειας. Κατά τη διάρκεια της ασθένειας, ήμουνα συνειδητός όλη την ώρα. Και όλη την ώρα έβλεπα γύρω μου διαβόλους που τον χλεύαζαν, και ο μοναχός δεν μπορούσε να τους αντιπαρατεθεί. Όλη την ώρα τα κακά πνεύματα αναγράφουν τις αμαρτίες του, ακόμη και τις εξομολογημένες, αλλά παρόλα αυτά τις θυμήθηκαν. Ύστερα άρχισαν απλά να συκοφαντούν, να του αποδίδουν πράξεις που δεν έκανε και δεν μπορούσε να κάνει. Και δεν ήταν σε θέση να φέρειαντιρρήσεις σε κάτι, ένιωθε ότι συνδέθηκε και δεν μπορούσε να κουνήσει τίποτα, ούτε χέρι, ούτε πόδι, μπορούσε να ανοίξει το στόμα του. Πέρασε όλο αυτό το διάστημα σε μια τέτοια κατάσταση καταστροφής.
- Αλλά, μπορείς να προσευχηθείς; - ρώτησα τον φίλο μου
- Όχι, όχι. Ακόμα και το ′′ Κύριε ελέησον ′′ δεν μπορούσε να πει. Δεν θα μπορούσα να πω, ′′ Κύριε, ελέησον ".
Και αυτό είναι σύμφωνο με τις διδασκαλίες των αγίων πατέρων που λένε ότι ο άνθρωπος πρέπει να πεθάνει πριν από τον χωρισμό ψυχής και σώματος θα κρατήσει τη συνεχιζόμενη προσευχή του Ιησού, εγκάρδια. Τότε η ψυχή, αφήνοντας το σώμα, θα προσευχηθεί. Έχει φτιαχτεί αυτή η δεξιότητα, είναι φυσική κατάσταση για εκείνη και θα προσευχηθεί ακόμη και χωρισμένη από το σώμα της. Όπως λέει και ο άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός ′′ Και μόνο ο νους του οποίου, έχοντας παραιτηθεί από όλα τα πάθη, θα είναι βαθιά ειρηνικός, και η καρδιά του οποίου με όλες τις φιλοδοξίες θα αποδοθεί περισσότερο στον Θεό ως υπέρτατο αγαθό, μπορεί να εκπληρώσει τέλεια την αποστολική εντολή: συνεχής προσευχή ′′ (′′ Για προσευχή ′′). Εάν ένα άτομο είναι μέχρι θανάτου και δεν πρόλαβε να κρατήσει αυτή την εγκάρδια προσευχή, τότε θα αντέξει όσα έχει υπομείνει αυτός ο μοναχός. Είχε ένα αρχικό στάδιο, οι δαίμονες δεν επιτρέπονταν να κάνουν τίποτα μαζί του, μόνο να τον συκοφαντούν, να τον χλευάζουν.
Συμπέρασμα: πρέπει να έχουμε χρόνο να κάνουμε αυτή την πολύ εγκάρδια προσευχή μέχρι θανάτου. Και οι λύπες μας στέλνονται, προφανώς, για να αρχίσουμε να προσευχόμαστε. Αν ένας άνθρωπος είναι καλά, δεν μπορεί να προσευχηθεί. Προσεύχεται τις περισσότερες φορές τυπικά. Και όταν όλα είναι άσχημα ή σχεδόν όλα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να στραφείς με όλη την ψυχή σου στον Θεό, και αρχίζει να κλαίει σε Αυτόν και αυτή η κραυγή πρέπει να είναι η βασική μας δουλειά μέχρι το τέλος.
Αυτό είναι το συμπέρασμα από την ιστορία του Αγιορείτη μοναχού. Αφήστε άσκοπες και ακόμη και επιβλαβείς διαρρήξεις στο διαδίκτυο, πετάξτε μάταιες προσπάθειες να αποδείξετε τα αναποδεκτα σταματήστε και σκεφτείτε ότι το ιδιωτικό σας δικαστήριο θα είναι κοντά και αόρατο, και θα χρειαστεί να κρατήσετε απάντηση χωρίς να χτυπήσετε το πληκτρολόγιο, και θά απάντησε με την καρδιά σου.
Διάκονος Peter Pakhomov, εκδότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου