Mπορεί στις 9 του Δεκέμβρη να κυριαρχεί η εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Άννης, μητέρας της Παναγίας μας, όμως αύριο, ενθυμούμαστε και τιμουμε, μία ακόμη Άννα, την Δικαία, σύζυγο του Λευΐτη Ελκανά και μητέρα του Προφήτη Σαμουήλ, η οποία, σε τούτες τις δύσκολες ημέρες που ζούμε, έχει να μας δώσει δύο πολύ σπουδαία και πολύ ουσιαστικά μαθήματα.
Η Άννα ήταν στείρα, γεγονός που τάραζε την ψυχή της και την γέμιζε με θλίψη και ανείπωτο πόνο. Μέρες και νύχτες προσευχόταν με λυγμούς, εξαντλημένη από τις πολυήμερες νηστείες. Φαινόταν σαν να παραμιλάει και όλοι την περνούσαν για μεθυσμένη ή νόμιζαν πως είχε χάσει εντελώς τα λογικά της. Όμως εκείνη, με οδύνη, ζητούσε από Τον Θεό, να άρει από πάνω της τον όνειδο της ατεκνίας και να της χαρίσει ένα παιδί κι εκείνη θα του το αντιχαρίσει με την σείρα της για να Τον υπηρετεί. Και ο πάντα Οικτίρμων κι Ελεήμων Θεός, άκουσε την προσευχή της και η Άννα έμεινε έγκυος στον μέγα Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ.
Όταν το παιδί απογαλακτίστηκε, η Άννα, πιστή στο τάμα της, πήγε στον Οίκο Του Θεού και προσέφερε το παιδί στον Αρχιερέα Ηλί, για να υπηρετεί σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του στην Σκηνή του Μαρτυρίου. Εκείνη την στιγμή, η Άννα, ανέπεμψε μία καταπληκτική δοξολογία προς Τον Κύριο, την οποία μπορούμε να βρούμε στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης με τον τίτλο Α' Βασιλείων, στο οποίο περιγράφεται και όλη η ιστορία της Δικαίας Άννας.
Η δοξολογία αυτή ήταν η εξής:
«Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου. Επλατύνθη επ' εχθρούς μου το στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρία σου. Ότι ουκ έστιν άγιος ως Κύριος και ουκ έστι δίκαιος ως ο Θεός ημών. Όυκ έστιν άγιος πλην σου. Μη καυχάσθε και μη λαλείτε υψηλά, μη εξελθέτω μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματος υμών, ότι Θεός γνώσεων Κύριος και Θεός ετοιμάζων επιτηδεύματα αυτού. Τόξο δυνατών ησθένησε, και ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν. Πλήρεις άρτων ηλαττώθησαν και οι πεινώντες παρήκαν γην. Ότι στείρα έτεκεν επτά και η πολλή εν τέκνοις ησθένησε. Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει. Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί. Ανιστά από γης πένητα και από κοπρίας εγείρει πτωχόν καθίσαι μετά δυναστών λαού και θρόνον δόξης κατακληρονομών αυτοίς. Διδούς ευχήν τω ευχομένω και ευλόγησεν έτη δικαίου. Ότι ουκ εν ισχύι δυνατός ανήρ. Κύριος ασθενή ποιήσει αντίδικον αυτού, Κύριος άγιος. Μη καυχάσθω ο φρόνιμος εν τη φρονήσει αυτού και μη καυχάσθω ο δυνατός εν τη δυνάμει αυτού και μη καυχάσθω ο πλούσιος εν τω πλούτω αυτού, αλλ' εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνιείν και γινώσκειν τον Κύριον και ποιείν κρίμα και δικαιοσύνην εν μέσω της γης. Κύριος ανέβη εις ουρανούς και εβρόντησεν, αυτός κρινεί άκρα γης, και δίδωσιν ισχύν τοις βασιλεύσιν ημών και υψώσει κέρας Χριστού αυτού».
Το πρώτο μάθημα λοιπόν που μας δίνει η Δικαία Άννα, είναι αυτή η συγκλονιστική ωδή προς Τον Κύριο, με την οποία μάλιστα, όχι μόνον δοξολογεί και ευχαριστεί Τον Θεό για τον Σαμουήλ, αλλά προφητεύει κιόλας την κοινή ανάσταση των κεκοιμημένων: «Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει». Αν προσέξετε όμως, εκεί στο τέλος, προφητεύει άλλα δύο μεγάλα γεγονότα της Καινής Διαθήκης: Την Ανάληψη Του Χριστού, (Kύριος ανέβη εις ουρανούς) και το βροντερό κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων με το «εβρόντησεν». Τέλος, αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία, λέγοντας πως ο Χριστός θα «κρίνει άκρα γης».
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό μάθημα που αντλούμε από το παράδειγμα της Δικαίας Άννης, είναι πως όταν η οδύνη γίνεται κραυγή ταπεινής προσευχής, αυτή η ίδια οδύνη, γίνεται ωδή δοξολογίας και ευχαριστίας προς Τον Πλουσιόδωρο Κύριο.
Με το καλό λοιπόν αύριο, πρώτα ο Θεός, αφού ευχηθούμε στις Αννούλες της ζωής μας, ας εντρυφήσουμε σ' αυτά τα μαθήματα ζωής και ας εναποθέσουμε το μέλλον μας στα χέρια Του Θεού, για να μπορέσουμε να το ατενίσουμε και πάλι με αισιοδοξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου