Η Αμμάς Γαλάκτια ηταν ψυχή ελεήμων.Μετά το "ουράνιος Πατήρ" κι αφού πρώτα έδωσε την ευχή της στον Αρσένιο, κούνησε το χεράκι της να πάω.Γονάτισα με σταυρωσε στο κεφάλι και μου είπε να το προσέχω γιατί εκεί εχω ευαισθησία.Της άφησα ενα εικονάκι της Παναγίας της Εικονιστρίας και την χαιρετίσαμε με τον Μάρκο γιατί ειχαμε αργήσει.Βγαίνοντας απο την πόρτα με φώναξε να μου δώσει ενα σταυρό.Ρωτησα την κυρία που ήταν εκει και μου ειπε οτι ετσι κάνει συνήθως ,αλλά η κυρία δεν μου τον έδωσε.Της ζήτησα συγνώμη και βγήκα.Πάλι απο το παράθυρο η γερόντισα με φώναξε και μου λέει θα ξαναρθείς.Οποτε θέλει ο Θεός της ειπα γιατί φευγω το πρωί για Πειραια.Θα ξαναρθείς μου λέει, αυριο,μεθαύριο.Φύγαμε με τον Μάρκο.Του ειπα τι ειπε η γεροντισα ,αλλά πάλι δεν κολούσε ,γιατι ο Μάρκος δεν θα μπορουσε και να έμενα να με πάει.Την άλλη μέρα Σεπτέμβριο μήνα Απαγορευτικό και την επόμενη απεργία της ΠΝΟ.Κι οχι μόνο αυτό αλλά ενα απο τα δικά της παιδιά ο Δημήτρης παιρνά απο το γραφείο του Μάρκου και πάνω στην κουβέντα μόλις γνωριστήκαμε μου λέει πάμε γιατι εχω καιρό να την δώ.Πήγα και ξανά εζησα την άμετρη αγάπη της καθώς και μιας άλλης κυρίας που ήταν εκεί ,και τις ευλογίες που μας ελέησε ο καλός Θεός να μας δώσει.Στην διαδρομή της επιστροφής η μία απο τις ευλογίες αρχισε να ευωδιάζει ,μα πως να το πεις σ έναν ανθρωπο που μόλις έχεις γνωρίσει?Απλά κοιταχτήκαμε.Δημήτρη σου μυρίζει κάτι?εχεις μήπως κάποιο αποσμητικό στο αμάξι?Οχι ,αλλά κάτι ευωδιάζει.Για μισή ώρα μας συνόδευε αυτή η ευωδία κι οι καρδιές μας ειχαν πλημυρίσει απο ουράνια χαρά...Εφυγα μα ποτέ δεν την ξέχασα.Ούτε όταν ήταν εν ζωή ,μα πολύ περισσότερο τώρα που ναι μεσίτρια για μας ,στα δεξιά του Κυρίου και Θεού μας.Σ ευχαριστώ μανούλα μου.Σ ευχαριστώ για την τοση αγάπη που χάρισες στην αμαρτωλή κι ανάξια ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου