Κολλάμε και ξεκολλάμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Τραβάμε το ένα ή το άλλο από το μανίκι προσπαθώντας να αλλάξουμε γνώμη. Καταναλώνουμε την ενέργειά μας με το να νοιαζόμαστε για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς. Συσσωρεύουμε απογοητεύσεις, φορτώνουμε την ψυχή μας με περιττές έγνοιες και τροφοδοτούμε τη φαντασία μας με κάθε είδους φαντασία. Συσσωρεύουμε απογοητεύσεις, φορτώνουμε την ψυχή μας με περιττές έγνοιες και τροφοδοτούμε τη φαντασία μας με κάθε είδους φαντασία. Αρρωσταίνουμε επειδή αγχωνόμαστε πάρα πολύ και ξεχνάμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Η γνώμη για οτιδήποτε, οποτεδήποτε, οπουδήποτε, ενθαρρύνεται από τα μέσα ενημέρωσης γίνεται δεύτερη φύση του μικρού ανθρώπου. Προκατάληψη. Ουτοπίες. Αφού μας ζυμώνει καλά ο ζυμωτής της ζωής, καμιά φορά και το πιο φτωχό κομμάτι ψωμί σου φαίνεται το πιο γλυκό. Σήμερα κάνω λάθος και με συγχωρείς. Αύριο κάνεις λάθος και σε συγχωρώ. Την επόμενη μέρα κάνουμε λάθη και οι δύο και μας συγχωρούν οι άλλοι κ.ο.κ. Και πάνω απ' όλα και μέσα μας, το Άγιο Πνεύμα λάμπει σάν απαλό Φως. Μας συγκινεί ό,τι είναι όμορφο, ένα λουλούδι, ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο, η φωνή ενός παιδιού, η τρυφερότητα ενός γέρου, η ανάμνηση ενός αγαπημένου προσώπου…»
Σήμερα κάνω λάθος και με συγχωρείς. Αύριο κάνεις λάθος και σε συγχωρώ. Την επόμενη μέρα κάνουμε λάθη και οι δύο και μας συγχωρούν οι άλλοι κ.ο.κ. Και πάνω απ' όλα και μέσα μας, το Άγιο Πνεύμα λάμπει στο απαλό Φως. Μας συγκινεί ό,τι είναι όμορφο, ένα λουλούδι, ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο, η φωνή ενός παιδιού, η τρυφερότητα ενός γέρου, η ανάμνηση ενός αγαπημένου προσώπου…»
Πατήρ Χρυσόστομος ΦΙΛΙΠΈΣΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου