Η ΕΡΗΜΙΤΙΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Η ΕΡΗΜΙΤΙΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ 

ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Ἡ Ὁσία Μαρία (19/2) ἐγεννήθη στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος, εἰς τήν ἐπαρχίαν Νόβγκοροντ τῆς ἁγίας Ρωσίας, στό χωριό Περεντίνο. Οι γονείς της ήσαν ευσεβείς και φιλόθεοι και η Οσία Μαρία είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Από το χωρίον της Οσίας κατήγετο και ο Γέροντας Ιγνάτιος –θείος της, αδελφός του πατέρα της- ιδρυτής της Ιεράς Μονής του Όλονετς κοντά στη λίμνη Βέιζ, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρον είχαν ξεκινήσει την μοναχική ζωήν από το Άγιον Όρος. Όλη η οἰκογένεια, όμως, ξεχώριζε για την καλωσύνη της σ’ ολόκληρο το χωριό.

Από την παιδικήν ηλικίαν, η Μαρία, εδιδάχθη από τους γονείς της να προσεύχεται και να μελετά τα βιβλία της Εκκλησίας, το Ωρολόγιον και το Ψαλτήριον, να βοηθά στις δουλειές του σπιτιού την μητέρα της και να φροντίζη τα λουλούδια και τους κήπους. Οι ευσεβείς γονείς της, βλέποντας ότι η Μαρία μεγαλώνει και διαφέρει από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, την παρότρυναν να πάρη την ευχή του Γέροντος Ησαΐου του ερημίτου, ὁ ὁποῖος ἠσκῆτο στο ερημητήριο του Αγίου Νικηφόρου στο Όλονετς. Επέστρεψεν όμως και πάλι κοντά στους γονείς της κι έφυγε από το πατρικό της σπίτι για την ασκητικήν πορεία της, μόνον όταν εκείνοι έφυγαν για τον Ουρανόν. Είχεν αποκτήσει και μίαν φίλη, την Άνναν, η οποία είχε κι αυτή τον ίδιον πόθο της ασκήσεως. Πεζοπορώντας έφθασαν εἰς τον Γέροντα Ἠσαΐαν -μετονομασθέντα κατά τήν λήψη τοῦ Ἀγγελικοῦ Σχήματος Ἰγνάτιον- ο οποίος με την διορατικότητά του τις οδήγησε στήν Γερόντισσαν Ἀκυλίναν της Ιεράς Μονής του Ολονέτς. Είχε κι εκείνη γευθεί την ερημικήν ζωή και δεχόταν συχνά πνευματικές νουθεσίες για τις Μοναχές τοῦ Μοναστριοῦ, από τον Γέροντα Ἠσαΐαν. Ο Γέροντας εξομολόγησε και τις δύο, τους έδωσε πνευματικές νουθεσίες,«μοναχικόν κανόνα» κατά τον Μέγαν Παχώμιον, ο οποίος παρότρυνε τους Μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριον, να κάνουν πολλές μετάνοιες, να μελετούν ἱερά βιβλία, να καλλιεργούν συνεχώς την νοεράν προσευχήν και να έχουν εργόχειρον!.. Καταλήγοντας, τις συνεβούλευσε να μη συζητούν μεταξύ τους πολύ, αλλά μόνο για τα αναγκαία. Ἠγωνίσθησαν από κοινού οι φίλες Άννα και Μαρία ἐπί τρία χρόνια κι επεθύμησαν να χωρισθούν, προκειμένου να ασκηθούν σε περισσότερους αγώνες «κατά μόνας». Πήραν από τον Γέροντα Ιγνάτιον εὐχή και ξεκίνησαν. Μαζί με την επιθυμία τους αυτήν, ξεκίνησαν και οι δοκιμασίες  και οι περιπλανήσεις προκειμένου να βρουν κατάλληλον χώρον για την άσκησή τους. Η Άννα αντιμετώπιζε τον αγώνα της με πιο ήπια εμπόδια· η Μαρία όμως αντιμετώπιζε με περισσότερες αναστολές τη νέαν αυτήν φάση, γι’ αυτό και ο διάδοχος του Γέροντος Ιγνατίου -μετά την κοίμησή του- ὁ Ἱερομόναχος Μητροφάνης συνέστησε να μεταβούν και οι δύο, κυρίως όμως η Μαρία σε γυναικεία οργανωμένα Μοναστήρια, για να μονάσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Έτσι ξεκίνησε μια περιήγηση ανάμεσα σε διαφόρους προορισμούς, ανάμεσα σε ερημιτήρια μέσα στο δάσος, όπου ήδη εὑρίσκοντο, αλλά και μακρύτερα, λ.χ. Αγίαν Πετρούπολη στην Μονή του Αγίου Σεργίου, στον Καύκασο και συγκεκριμένως εἰς την περιοχή της Σταυρουπόλεως όπου εκεί υπήρχαν πολλά γυναικεία ἐρημιτήρια, έφθασαν στο Μοναστήρι του Σβιατογκόρσκ, μετέβησαν με πλοίο στη Νέα Λάντογκα από το Νόβγκοροντ, όπου εγκαταστάθηκαν σε ερειπωμένο Μοναστήρι, το Παντάν. Εκεί η Άννα εκάρη Μοναχή κι εγκαταβίωσε περισσότερα από τριάντα χρόνια. Κύλησαν ήσυχα και καρποφόρα τα χρόνια αυτά, μεστά πνευματικών αγώνων και δωρεών και για τις δύο Ασκήτριες. Κάποτε ἦλθεν η ώρα του αποχωρισμού· η Μοναχή Άννα ανεπαύθη εν Κυρίω. Η  Ηγουμήμη της Μονής, για να μη καμφθή από τον χωρισμό της συνασκήτριάς της η Μαρία, την προέτρεψε να ζήση  και πάλι σε ερημητήριο μέσα στο δάσος. Όμως εκεί η Μαρία δεν άντεξε για πολύ ακόμη. ΟΙ κακουχίες στο σώμα και η άοκνος άσκηση της Μαρίας, λύγισαν την υγείαν της. Ένα κρυολόγημα την κράτησε κλινήρη και την ταλαιπώρησε λίγες εβδομάδες. Το πρόσωπό της έλαμπε όμως και εξέπεμπε μίαν ευλογημένην ηρεμία. Ζήτησε να εξομολογηθή και να κοινωνήση των Αχράντων Μυστηρίων!.. Ησύχασε εντελώς αφού ικανοποιήθηκαν οι επιθυμίες της. Το απόγευμα της 19ης Φεβρουαρίου  1860, η Μαρία έφυγε για τον Ουρανό!.. Στην κηδεία της μαζεύθηκε τόσος κόσμος, ὡσαν να ήτο η Πανήγυρις της Μονής!.. Κατά την διάρκεια της Εξοδίου Ακολουθίας, το πρόσωπό της εκαλύφθη από ουράνιον φως, σημείον της ὁσιότητός της, προς παραδειγματισμόν τόσο των παρευρισκομένων, όσο και των ανά τους αιώνας Αγωνιστών!..

- Να έχωμε τις θεοπειθείς πρεσβείες της!.. 

Ἐ μ μ α ν ο υ ή λ  Μ ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος Συγγραφεύς

Διευθυντής τῆς Βιβλιοθήκης

τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

Email: ManolisMelinos@gmail.com

http//: www.manolismelinos.com