Παραβολή
Έχετε δει πώς μια μητέρα μαθαίνει στο παιδί της να περπατάει; Στην αρχή τον στηρίζει, μαθαίνοντάς του να κινεί με σιγουριά τα πόδια του, μετά τον αφήνει μόνο του κάπου κοντά στην καρέκλα, κάνει τρία βήματα πίσω και γνέφει. Ο μικρός φοβάται. Δεν υπάρχει υποστήριξη. Πρέπει να αφήσετε την καρέκλα και να κάνετε τρία βήματα μόνοι σας. Τρία ολόκληρα βήματα! Αλήθεια, η μητέρα μου είναι κοντά. Αν σκοντάψεις, θα σε πάρει τώρα στην αγκαλιά σου και δεν θα σε αφήσει να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Τρία βήματα όμως! Ολόκληρη άβυσσος!
Ο μικρός διστάζει. Αλλά το να στέκεσαι είναι βαρετό. Η μαμά γνέφει. Πρέπει να πάω σε αυτήν. Βάζει αργά το ένα πόδι μπροστά. Ένα δευτερόλεπτο δισταγμού. Ύστερα ξαφνικά μια τρομερή προσπάθεια, δύο λανθασμένα, γρήγορα, γρήγορα, παραπάτημα βήματα, και ρίχνεται στο στρίφωμα της μητέρας του με μια αγωνία. Τι χαρά! Τι απόλαυση!
Έτσι ο Κύριος, ως στοργική μητέρα, διδάσκει τα παιδιά Του. Μερικές φορές πρέπει να μένουν μόνοι τους για να τους αναγκάσουν να κάνουν την απαραίτητη προσπάθεια, να τους μάθουν να στέκονται γερά στα πόδια τους και να βαδίζουν τα μονοπάτια της ζωής εν Θεώ με τη θέλησή τους. Η ψυχή ενισχύεται από καταιγίδες και προσωρινές εγκαταλείψεις.
Άγιος Βασίλειος Κινεσμά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου