Ο Παπα -Νικόλας ὁ Ψαράς ἀπό το Κρανίδι , ὁ Ἰαματικός καί ταπεινός Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας

3ο Αφιερωμα στόν μακαριστό Παπα -Νικόλα Χατζή.

 Τό Λουμπάγκο

Καλοκαιριάτικα πρίν 3-4 χρόνια με ἔπιασε ἔντονα λουμπάγκο μές την θάλασσα .Μέ ἔπιασε ἀπελπισία. Ἤμουνα στόν ὑπέροχο κόλπο της Ἐπιδαύρου κοντά στήν Μεταμόρφωση ὅπου ἔδρασε ὁ Παππα-Νικόλας ὅταν χειροτονήθηκε Ἱερέας.  Μέ κόπο με βοήθησαν νά ξαπλώσω μπρούμυτα κάτω ἀπό τον αὐγουστιάτικο Ἥλιο. Πῆρα τηλέφωνο ἀμέσως τον Παπα Νικόλα καί τον παρακάλεσα νά βοηθήσει γιατί ὁ πόνος με εἶχε ξελιγώσει. Ἀλείψου στήν μέση με το βαμβακάκι πού σας ἔχω δώσει με συμβούλεψε καί μήν φοβᾶσαι , σύντομα θά περάσει. Καί νά με πάρεις στό τηλέφωνο σε δύο ὧρες. Εὐτυχῶς πού ἡ σύζυγος ἔχει πάντα μαζί στό πορτοφόλι της το φακελάκι του Παππά- Νικόλα πού περιέχει βαμβακάκι με το μύρο ἀπό την Κάρα του Ἁγίου Νεκταρίου. Ἔτσι με ἄλειψε ,πῆρα καί ἕνα ἀναλγητικό , ἔδρασε καί ἡ ἡλιοθεραπεία καί τρεῖς ὧρες ἀργότερα ἔτρωγα ξεγνοίαστος σε ἕνα ταβερνάκι ὅταν ἐχτύπησε το τηλέφωνο καί ἦταν ὁ Παπά -Νικόλας. 

-Ἔλα βρέ Στέφανε, πῶς πάει ὁ  πόνος με ρώτησε , πονᾶς ἀκόμα; 

-Ὄχι Παππούλη μου, πέρασε τελείως ,γι αὐτό καί δέν σου ξανατηλεφώνησα.... 

-Ἄντε εὐλογημένε ,σου εἶπα νά με πάρεις σε δυό ὧρες...

Ἔτσι εἶναι ἀδελφέ μου ὁ Θεός μας, ἀξιοπρεπής, διακριτικός καί σέβεται το αὐτεξούσιο σου.

Θές νά πιστέψεις στήν δύναμη της ἐπιστήμης, του ἀναλγητικοῦ καί ἡλιοθεραπείας ; 

Δικαίωμά σου , γι αὐτό σου ἔδωσε το αὐτεξούσιο ,πιστεύεις ὅτι θέλεις. Προστρέχεις σε Αὐτόν καί τούς Ἁγίους του σε κάθε σου ἀνάγκη καί ὅταν σου φύγει ὁ πόνος καί ἡ ἀνάγκη,  ξεχνᾶς νά εὐχαριστήσεις...

Θές νά πιστέψεις στήν δύναμη της προσευχῆς καί την ἰαματική χάρη των Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας; Τότε κερδίζεις πίστη. Πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων πού ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τύχη καί σύμπτωση το ἕνα , τύχη το ἄλλο καί το ἑπόμενο τύχη. Τί στό καλό, καταλαβαίνεις σιγά -σιγά πώς το ὑποκοριστικό τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ λέξη Τύχη κατά πώς ἔλεγε καί ἕνας σοφός Γέροντας της ἐποχῆς μας. 

Προσωπικά ἄρχισα ἀπό τότε νά παρακολουθῶ σειρά ἀπό θαύματα πού γίνονταν με αὐτό το βαμβακάκι, με το μύρο πού το μάζευε ὁ Παπά -Νικόλας ἀπό την κάρα του Ἁγίου Νεκταρίου. Γιατί μέχρι το τέλος του , Σαββατοκύριακα λειτουργοῦσε ὁ Παπά -Νικόλας καί ἐξυπηρετοῦσε δυό χωριά κοντά στό σπίτι του στό Κρανίδι ,ἀλλά ἀπό Δευτέρα ἕως Παρασκευή βρισκόταν στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στήν Αίγινα καί ἐξομολογοῦσε καί βοηθοῦσε πλῆθος κόσμου. Ἰδίως σέ καρκινοπαθεῖς το βαμβακάκι ἔκανε θαύματα μεγάλα , το ἔζησα καί με δύο φίλων μου τίς περιπτώσεις , ἐκτός ἀπό αὐτές πού μου διηγήθηκαν ἄνθρωποι πού γνώρισα στήν Τροιζηνία , την πρώτη του περιοχή πού διακόνησε σάν Ἱερέας καί πού δέν ἔπαψε συχνά νά ἐπισκέπτεται καί νά ἔχει με τα παλιά του πνευματικοπαίδια πνευματικούς δεσμούς. Παπποῦδες καί γιαγιάδες πιά οἱ περισσότεροι μου διηγήθηκαν ἀτελείωτες περιπτώσεις του ἰαματικοῦ χαρίσματος του Παπα -Νικόλα ,σε σημεῖο πού ἐπισκέφτηκα τον Σεβασμιώτατο μητροπολίτη Ὕδρας κον Εφραίμ καί τον ἐρώτησα εὐθέως.

-Δέν ξέρω γιατί καί πῶς ἔχει αὐτό το ΄χάρισμα ὁ Παπα- Νικόλας μου ἀπάντησε ὁ οἰκεῖος μητροπολίτης , το κρύβει ὅμως ἐπιμελῶς πίσω ἀπό το μύρο τῆς κάρας του Ἁγίου Νεκταρίου. Πραγματικά οἱ ὁδηγίες πού ἔδινε ὁ Παπα -Νικόλας στούς καρκινοπαθεῖς ἦταν λίαν πειστικές καί περιελάμβαναν ἐκτός ἀπό συστάσεις καί συμβουλές πνευματικές καί συγκεκριμένη δοσολογία καί κατάποση καθημερινά ἀπό 2-3 ἶνες ἀπό το βαμβάκι με το Μύρο πού το ἔδινε σε ἕνα ὡραῖο ἄσπρο φακελάκι με μιά μικρή πλαστικοποιημένη εἰκόνα του Ἁγίου Νεκταρίου στόν ὁποῖο ἀπέδιδε την τιμή  καί την εὐγνωμοσύνη γιά την Θεραπεία. Μου θύμισε το θαῦμα του Ὁσίου Έφραιμ Κατουνακιώτη ὅταν σταμάτησε την βροχὴ γιά μιά βδομάδα ὥστε νά κτίσουν οἱ μάστορες την δεξαμενή στό κελλί του στά Κατουνάκια. Δέν ἦταν δικό μου βρέ παιδιά το θαῦμα, του Ἁγίου Νεκταρίου ἦταν. Σε αὐτόν προσευχήθηκα! Ἕνας ἀκόμα φίλος του Ἁγίου Νεκταρίου! Δεῖξε μου τούς φίλους σου νά σοῦ πῶ ποιός εἶσαι πού λέει ἡ παροιμία. Ὅσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ὅσιος Ἱερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, Ὅσιος Άμφιλόχειος της Πάτμου, Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, Ὅσιος Δανιήλ Κατουνακιώτης (Δανιηλαίων) καί ἀπό κοντά ὁ Παπα -Νικόλας ὁ Ψαράς ἀπό το Κρανίδι , ὁ Ἰαματικός καί ταπεινός Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας νά παίρνει τήν σκυτάλη.

Τελειώνοντας τοῦτο το ἀφιέρωμα δέν μπορῶ νά μήν ἀναφερθῶ στό ἀσκητικό του παράστημα καί την ματιά του. Ἴδιος ὁ Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης. Πετσί καί κόκκαλο ἔτρωγε σάν πουλάκι, ἐνῶ μαγείρευε, παρά την ἡλικία του (90 χρονῶν) ὅλος χαρά καί μας τηγάνιζε ψαράκια σε κάθε μας ἐπίσκεψη στό Κρανίδι. Ἔνοιωθα πάντα πώς ἡ ματιά του με διαπερνάει, ἔνοιωθα πώς με εἶχε πάρει γιά κάποιο λόγο στόν λαιμό του, στήν προσευχή του. Ὅπως αἰσθάνονταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴχαμε την τύχη νά τον γνωρίσουμε.  

Στην φωτογραφία ο Οσιος Παϊσιος σε εικονα του μακαριστου Ανδρεα Φωκά.

Στέφανος Δημόπουλος