Ήταν μεσημεράκι και στο μοναστήρι είχε τράπεζα. Μόλις τελείωσε η τράπεζα και έφυγε ο κόσμος μου κάνει νόημα ένας μοναχός να σηκώσουμε τον ανάπηρο μοναχό Ιώβ με το καροτσάκι, και να τον ανεβάσουμε πάνω στην Εκκλησία. Σε λίγο θα άρχιζε ο Εσπερινός. Καθώς πιάσαμε το καροτσάκι και ανεβαζαμε τον μοναχό με το καροτσάκι στα σκαλιά της εκκλησίας, παραδόξως δεν κατάλαβα καθόλου την κούραση, αν και τα σκαλοπάτια ήταν αρκετά...
Λες και στο καροτσάκι δεν υπήρχε ο ανάπηρος μοναχός...
Μετά που τελείωσε και το αποδειπνο, και τον κατεβάσαμε στην αυλή έκατσα δίπλα του και των έκανα παρέα .Ήταν πολύ καλός, ήταν ψυχούλα.
Ο Ανάπηρος Μοναχός Ιώβ σε αναπηρικό καροτσάκι σε όλην του την ζωή, ήρθε και έγινε μοναχός από ένα Ίδρυμα στην Θεσσαλονίκη. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι μοναχός στην Ιερά Σκητη του Αγίου Ανδρέα του Αγίου Όρους στις Καρυές.
Φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου