Αφιέρωμα στον μακαριστό Παπα -Νικόλα Χατζη απο το Κρανίδι πού μας τόν στέρησε κι αυτόν πρίν λίγες μερες ο Κορονοϊός.
Ο παπα Νικόλας 1. ο Ψαρας
Ο σοφός και αγιος ιεράρχης μακαριστός κύρος Ιερόθεος Υδρας όταν ανέλαβε την μητρόπολη του διαπίστωσε πως υπήρχαν πολλες αγροτικές περιοχές και χωριουδάκια που δεν ειχανε παπαδες με αποτέλεσμα να εχουνε χυμηξει «λύκοι ωρυόμενοι ζητώντας ποιον να καταπιούν» όπως μου διηγήθηκε τον δεκαπενταυγουστο του 2018 ο παπα Νικόλας από το Κρανίδι.
Βρεθήκαμε και συν φάγαμε καλεσμένοι από την κα Βενετία και Αγγελικη, πνευματικοπαιδια του ευγενείς ανθρώπους από την Λεστια «Καλονη» κοντά στην Τροιζηνα όπου πριν σαράντα χρονια ανέλαβε τα ιερατικά του καθήκοντα.
Ηταν και σε αλλα χωριουδάκια συγχρονως εφημέριος στο πρώτο του το πόστο όταν χειροτονήθηκε εγγαμος ιερεας στα πενήντα του ο παπα Νικόλας που ήταν ψαράς ως τότε στην πατρίδα του το Κρανίδι. Του είχαν αναθέσει και την Μεταμόρφωση και το κάτω και άνω Φανάρι και τον Καρατζα. Δεν ήταν κάποιας μόρφωσης ιδιαίτερης ο παπα Νικόλας , ψαράς ήταν όπως σας ανέφερα μα όλοι ξέρανε πως θα ήθελε να ειναι ιερεας. Έτσι λοιπόν ήταν κι αυτός ένας από αυτους που ο νεοδιορισμένος Υδρας Ιεροθεος εντόπισε και φρόντισε να τον χειροτονήσει ιερέα.
Φαίνεται πως ο καλος Θεός εισάκουσε τις προσευχες του αγνού αρχιερεα γιατί ο παπα Νικόλας κυρηξε πόλεμο με όλα τα θεριά που ειχανε βρει ευκαιρια και εκμεταλευονταν τους ολιγογραματους αγρότες και ψαράδες.
Ειχε πίστη απλή σαν τους απλούς ψαράδες που γίνανε οι ευαγγελιστές όλου του κόσμου ,όλων των εθνών .
Σιγά -σιγά με το πετραχειλι και τους αγιασμους και τα μυστήρια της εκκλησιας , έδιωξε από την περιοχή τους μάγους και τις χαρτορίχτρες.
Ενα από τα πρώτα θαύματα που μας διηγήθηκε ήταν που ειδε έναν ψαρά με άδεια την σακούλα του και λυπημένο. Παλιος ψαράς ο ίδιος τον λυπήθηκε , κατάλαβε την στενοχώρια του και του επρότεινε να του κανει δωρεάν αγιασμο στα δυχτια και στο ψαροκάικο . Μετά τον αγιασμο είπε του ψαρά να ρίξει τα δίχτυα του στην θάλασσα αλλα αυτός αρνήθηκε. Ήταν σιγουρος οτι δεν θα πιάσει πάλι τίποτα. Ο παπα -Νικόλας επέμενε ομως με πίστη. «Βρε αδελφέ πες πως μου έδινες 2-3 δραχμές για τον αγιασμο, κάνε τον κόπο σαν ανταμοιβή για μένα!»
Στο τελος ο ψαράς ανοίχτηκε εκεί κοντά και έριξε τα δίχτυα όπου εκόντεψε να γύρει η βάρκα ανάποδα απ τα πολλά τα ψάρια που εψάρεψε.
Χαρισε στον παπα Νικόλα δυο μεγάλα κοφίνια ψάρια σαν του Αγίου Σπυρίδωνα το χαρακτηριστικό το καλημαυχι ,την «σπυριδα» και από τότε όποτε έπιανε ψάρια πάντα έστελνε και στον παπα Νικόλα.
Στέφανος Δημόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου