ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΘΕΟ:
,, Αγαπητέ......
Μια μέρα, όταν τίποτα δεν υπήρχε και δεν πίστευες καν ότι μπορείς να υπάρξεις, δημιούργησα τον άνθρωπο. Και ήμουν τόσο αγαπητό!
Και τον έκανα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή μου, και είπα απλώς, «Σε παρακαλώ, νά με κοιτάς. Δεν ζητάω τίποτα παραπάνω, απλά να με κοιτάς!».
Και για να τον διευκολύνω, τον περικύκλωσα με τα σημάδια της παρουσίας Μου: έναν γαλάζιο ουρανό και μια βαθιά θάλασσα, δάση που θροΐζουν από ζωή, καρποφόρα δέντρα και έναν τεράστιο ήλιο και δεκάδες άλλα αστέρια που του φωνάζουν. μην ξεχνάς τον Θεό!»
Και έφτιαξα δεκάδες πολύχρωμους κάμπους και ένα λουλούδι που ήθελα να το ονομάσω, «Να με κοιτάς!» - λοιπόν, αγαπητέ μου, να με κοιτάς.
Τοποθέτησα ένα άλλο πλάσμα δίπλα του, όμορφο, με πρόσωπο σαν το δικό μου, και του έδωσα ένα χαμόγελο και μια ψυχή, τρυφερές ματιές και λόγια ευφυΐας, για να τον εξυψώσω για μένα και να του πω μόνο αυτό. Να σε κοιτάζω!».
Αλλά ... και πάλι με ξέχασες. Και τότε του έδωσα νόμους και βασιλιάδες, και προφήτες και σημάδια καλού, σκληρού, χαρών και δοκιμασιών. Και του έστειλα να υποφέρει, ελπίζοντας να τρέξει κοντά Μου με τα χέρια απλωμένα στον ουρανό. και κάλεσα τον κόσμο και φώναξαν στο όνομά μου: «Άνθρωπε, μην ξεχνάς τον Θεό».
Αλλά και πάλι με ξέχασε...
Είπα στον εαυτό μου: «Δεν θέλω να χάσω αυτόν που αγαπώ τόσο πολύ». Θα του τα δώσω όλα. Και κατέβηκα στη γη, κι έζησα, φωνάζωντας, «Μη με ξεχνάς, έλα με στην καρδιά σου».
Και συνεχίζω να τον παρακολουθώ να κάθεται σε χρυσαφί σεντούκια, αλλά δεν με κουβαλάει στην καρδιά και στο μυαλό του.
Και μετά φωνάζω ξανά και ξανά και σε παρακαλώ:
«Άνθρωπε, μη με ξεχνάς, δέξέ Με στην καρδιά σου!»
Τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει για να μην με ξεχνάτε και να με επισκέπτεστε πιο συχνά ή να με καλείτε στο σπίτι σας ως αγαπημένη σας φίλη;! Έκανα τα πάντα... Νά με κοιτάς.
Έγραψα να σου πω ότι την Κυριακή με έκλεισαν στην εκκλησία και ακόμα περιμένω να έρθει κάποιος να μου πει να πάω μαζί του, να μην είμαι μόνος μου στο Βωμό. Παρακαλώ θυμηθείτε με και καλωσορίστε με να μείνω μαζί σας. Κι αν νιώσω πολύ άβολα και με διώξεις πάλι, θα βρω άλλον.
Αγαπητέ Θεέ,
Ο φίλος που σε δημιούργησε και σε λύτρωσε!
P.S: Πείτε στους άλλους ότι αυτό είναι το μόνο που θέλω: να μην με ξεχάσουν στο ιερό μυστήριο του βωμού, όπου περιμένω τους φίλους μου για τη Θεία Κοινωνία. Ευχαριστώ! Σε αγαπώ!"
Πρωτ. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου