Μια φορά
φιλοξενείτο ένας παπάς στην Μονή Σταυρονικήτα και στον Εξάψαλμο κατέβαζε το στασίδι και καθόταν!
«Πάτερ, του λέω,
Εξάψαλμο λένε». «Έτσι τον απολαμβάνω καλύτερα!», μου λέει».
Τότε του φάνηκε
παράξενο αυτό που του είπα για τον Εξάψαλμο. Και ήταν άλλοι Πατέρες γέροι και
στέκονταν όρθιοι. Ακουμπούσαν λίγο στο στασίδι και δεν κουνιόνταν καθόλου.
Άλλο να είναι
κουρασμένος κανείς, να είναι άρρωστος, να τρέμουν τα πόδια του και να κάθεται –
δεν θα τον κρεμάση ο Χριστός – και άλλο να νομίζη ότι αυτό είναι το καλύτερο
και να λέη: «Καθιστός απολαμβάνω καλύτερα». Αυτό πώς να το δικαιολογήσης; Η
πνευματική ζωή δεν είναι απόλαυση. Αν πονάς, κάθησε· ο Χριστός δεν είναι
τύραννος. Και ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Αν δεν μπορής όρθιος, κάθησε». Δεν λέει: «Αν
μπορής, κάθησε»!
– Γέροντα, γιατί
δεν καθόμαστε στον Εξάψαλμο;
– Γιατί
συμβολίζει την Κρίση.
Γι᾿ αυτό, όταν
διαβάζεται ο Εξάψαλμος, καλά είναι ο νούς να πηγαίνη στην ώρα της Κρίσεως.
Ο Εξάψαλμος
έξι-επτά λεπτά κρατά. Στην πρώτη στάση ούτε σταυρό δεν κάνουμε, γιατί ο Χριστός
τώρα δεν θα έρθη για να σταυρωθή, αλλά θα έρθη ως Κριτής.
Αγ. Παϊσίου
Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου