ΕΥΣΕΒΉΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉΣ.

Φόβος, αυτή είναι η λέξη που καθόρισε την ψυχική μου κατάσταση στη συνάντηση με την Ευσεβή Γεροντιο.  Τον έβλεπα μερικές φορές να κάνει ορισμένες απερίγραπτες χειρονομίες στη ζωή κάποιων μοναχών: γαργαλάει, τσιμπάει, αγκαλιάζει, λέει λέξεις που φαίνονταν παράταιρες.  Τον απέφευγα όσο μπορούσα γιατί πίστευα ότι ήταν ικανός να με ντροπιάσει.

 Αυτόν τον φόβο είχα και στην ψυχή μου την ημέρα που ο Θεός με όρισε να είμαι μαζί του στο σπίτι κάποιου.  Τότε ήμουν ακόμα στο σπίτι, αλλά ετοιμαζόμουν να μπω στο μοναστήρι και πάλευα να ξεφύγω από ένα πάθος.  Ήμουν όμορφος στον κόσμο, αλλά προσπάθησα να τους αφήσω όλους, έναν έναν.  Υπήρχε κι άλλο: η ευχαρίστηση να μου δίνεις άρωμα.  Ενώ καθόμουν στο δωμάτιο, είδα τον ευσεβή άντρα να κοιτάζει γύρω από το σπίτι και να εμφανίζεται με ένα αντρικό σπρέι.  Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Θεός του είχε αποκαλύψει αυτό που μόνο εγώ και ο κληρικός μου γνωρίζαμε.  Έβγαλε την μπλούζα του και μου είπε να τον ψεκάσω.  Στριφογύριζε μπροστά μου για να τον γυρίσω, και επέμενε μέχρι που άδειασε το σπρέι, παρόλο που ο αέρας στο δωμάτιο είχε γίνει άπνοος.

 Χρησιμοποίησε τη σωστή θεραπεία για μένα.  Από εκείνη τη στιγμή, ξεπέρασα τη δοκιμασία μου, και ο φόβος μου αντικαταστάθηκε από τη χαρά της συνάντησης με έναν άγιο!  Με τη σειρά του, πολλές από τις έννοιες των χειρονομιών και των λέξεων του έγιναν σαφείς, αλλά χρειάστηκαν πολλά χρόνια.

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.