Παραβολή
Μετά την εορταστική λειτουργία, οι άνθρωποι έφυγαν από το ναό και άρχισαν να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον .
Η γενική χαρά βασίλευε στον αέρα, τα τσαχπούλια έτρεχαν θορυβωδώς σε ένα κλαδί, τα πάντα ανέπνεαν την άνοιξη.
Στο πλάι στεκόταν ένας μεσήλικας. Επεξεργασμένα χέρια και ένα κουρασμένο πρόσωπο μιλούσαν για δύσκολες εργάσιμες μέρες. Κάποιος τον φώναξε, ήρθε αμέσως και χαμογέλασε ευγενικά στον καλούντα.
- Ιγκόρ, γιατί δεν είσαι με όλους, τι αποφεύγεις;
Ναι, μόλις γύρισα σπίτι από τη δουλειά. Η βάρδια μου τελείωσε το πρωί.
- Ουάου! Όλοι οι κανονικοί άνθρωποι είναι στην εκκλησία το πρωί, προσεύχονται και εσείς είστε στη δουλειά. Ε! Πότε θα αρχίσετε πραγματικά να προσεύχεστε;
«Μα δεν σταματάω», απάντησε ήσυχα ο Ιγκόρ και ανέβηκε τα σκαλιά προς το ναό.
Πόσο συχνά δεν παρατηρούμε το εσωτερικό περιεχόμενο πίσω από την εξωτερική μορφή.Η τυπικότητα μερικές φορές εκτοπίζει την ίδια την ουσία, αποσπά την προσοχή από αυτήν. Δείχνουμε περήφανα τα επιτεύγματά μας στους άλλους, αλλά αν κοιτάξουμε στην καρδιά μας, ανταποκρίνεται το περιεχόμενό της σε αυτά;
Μητροπολίτης Αντώνιος (Pakanich)
Orthodox Life.ru.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου