Το 2017 στις 7 Δεκεμβρίου ξύπνησα να πάω στην δουλειά μου και καταλαβαίνω ότι έχει παράλυση το μισό πρόσωπο μου,με πάνε στο νοσοκομείο κατευθείαν και από κείνη την ημέρα και για δυόμισι μήνες ήμουν στο νοσοκομείο προσπαθώντας οι γιατροί να μου βρουν κάτι ώστε να εξηγήσουν γιατί έγινε αυτό αλλά δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα μετά από πολλές εξετάσεις καταλήξανε να μου κάνουν παρακέντηση στην σπονδυλική στήλη.μετα από κει όμως ξάπλωσα και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι του νοσοκομείου ούτε για να φάω από τους πόνους στο κεφάλι μου απλά χειροτέρεψαν τα πράγματα..όμως ούτε μια στιγμή δεν έπαψα να προσεύχομαι στον Θεό μου που λατρεύω και αγαπώ ατελείωτα ❤️🙏η τελευταία μου κουβέντα εκείνη την ημέρα που έγινε το θαύμα ήταν (Κύριε αν έχω κάνει κάτι καλό σε αυτόν τον κόσμο αρπάξου από αυτό και βγάλεμε από εδώ να πάω στα παιδιά μου)και τότε σαν να με πήρε αυτόματα ο ύπνος και βρέθηκα να τα βλέπω όλα έξω από το σώμα μου πια..είδα ένα έντονο φως που δεν μπορούσες πολύ να το κοιτάς γιατί ήταν τόσο φωτεινό,που ερχόταν από την πόρτα του δωματίου στο νοσοκομείο που βρισκόμουν,όταν άνοιξε αυτή η πόρτα μπήκε μέσα ένας παπουλης στα άσπρα με κοίταξε και από τα τρία κρεβάτια που ήμασταν ήρθε και ξάπλωσε στα πόδια μου στο δικό μου κρεβάτι..τότε πετάχτηκα από το φόβο μου..μετά από αυτό και από το κρεβάτι σηκώθηκα και κατάφερα να φάω και δεν πόνεσε ποτέ ξανά το κεφάλι μου..όμως δεν κατάλαβα ποιος άγιος ήταν μόνο όταν πήγα να προσκυνήσω μια εικόνα του Αγ. Σεραφείμ αναγνώρισα το βλέμμα του τα μάτια του...οι γιατροί δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν και γω απλά έφυγα στο σπίτι μου και στα παιδάκια μου .
Κάνεις ποτέ μην χάνει την πίστη του στο θεό όσο και να πονάει και να μην αντέχει όσες δοκιμασίες και αν περάσει γιατί ο καλός μας θεός ξέρει καλύτερα για μας και δεν μας ξεχνά ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου