Η ΗΛΙΚΙΩΜΈΝΗ

«Μια ηλικιωμένη γυναίκα κάθεται σε ένα τραπέζι σε ένα ζαχαροπλαστείο, η σερβιτόρα φέρνει το μενού και ζητάει την παραγγελία της.

 Η γριά απαντάει:

 "Πόσο είναι μια φέτα κέικ;"

 Η σερβιτόρα απαντά:

 - 3 ευρώ

 Η ηλικιωμένη γυναίκα βγάζει μερικά νομίσματα από την τσέπη της, αρχίζει να μετράει αργά και μετά ξαναρωτάει:

 - και πόσο κοστίζει το λιγότερο;

 Η σερβιτόρα γίνεται λίγο νευρική γιατί έχει πάρα πολλά τραπέζια για να σερβίρει.

 Απάντησε:

 - 2 ευρώ

 «Δεν πειράζει, τότε θα πάρω με χαρά τη μικρή φετα», είπε η γριά.

 Η σερβιτόρα έφερε ενοχλημένη τη φέτα κέικ και αμέσως έβαλε τον λογαριασμό στο τραπέζι, νομίζοντας ότι θα έφευγε αμέσως και δεν θα πλήρωνε.

 Η γριά, τρώγοντας το κέικ πολύ αργά και με ευχαρίστηση, σηκώθηκε αργά, έβαλε τα χρήματα στο τραπέζι, έγραψε κάτι σε ένα χαρτί και έφυγε.

 Είχε αφήσει έναν φάκελο στην άκρη του πιάτου

 Όταν η σερβιτόρα πήγε να καθαρίσει το τραπέζι, παρατήρησε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα του είχε δώσει φιλοδώρημα είκοσι ευρώ

 Η συγκίνηση και η έκπληξη της έφεραν μια ανείπωτη ταλαιπωρία στην ψυχή της.

 Γύρισε γρήγορα να ψάξει τη γριά να επιστρέψει τα χρήματα και να την ευχαριστήσει.

 Ήταν πολύ αργά, είχε φύγει.

 Λυπήθηκε που έκρινε φτηνά τη γριά.

 Η ηλικιωμένη είχε μόνο 3 ευρώ και μόλις είχε πάρει μια φέτα κέικ 2 ευρώ για να της δώσει δώρο 1 ευρώ.

 Καθώς η νεαρή γυναίκα πλησίασε ξανά το τραπέζι, παρατήρησε έναν φάκελο που είχε ανοίξει και ανακάλυψε μια εικόνα:

 Ήταν μια φωτογραφία του προσώπου  νεότερης γυναίκας που κρατούσε ένα μωρό.

 Στη συνέχεια, διαβάστε μια σημείωση:

 Οι γονείς σου είχαν ένα ατύχημα πριν από 20 χρόνια και πέθαναν.

 Σε μεγάλωσα μέχρι 3 ετών, μετά έπαθα και εγκεφαλικό και υιοθετήθηκες.

 Σε βρήκα μετά από πολύ κόπο και σήμερα είδα την κόρη μου μέσα μου.  Μεγάλη χαρά!

 Είσαι τόσο όμορφη!

 Σ 'αγαπώ τόσο πολύ!

 Τώρα πάω στο άσυλο από όπου κατάγομαι...

 Μη με ψάχνεις... δεν θέλω να ενοχλώ..

 Εδώ είναι η διεύθυνση και ένα κλειδί όπου θα βρείτε ένα σπίτι με όλα όσα χρειάζεστε.  Είναι δικό σας και των μελλοντικών σας παιδιών...

 Μην κλαις...

 Σε αγκαλιάζω με λαχτάρα και αγάπη,

 Γιαγιά Άννα.

 Η νεαρή γυναίκα ξέσπασε σε κλάματα και φίλησε και την εικόνα και το γράμμα.

 Με τά λεφτά στο χέρι, κάθισε και κοίταξε τους ουρανούς.

 Μετά από δύο εβδομάδες αναζήτησης, είχε βρει το άσυλο όπου έμενε η γιαγιά της.

 Όταν έφτασε εκεί, κάποιος περίμενε τη Μαρία και είπε:

 «Σε παρακαλώ συγχώρεσέ μας».

 Η γιαγιά Άνα έφυγε για τον Παράδεισο πριν από 4 μέρες.

 Ήξερε ότι θα ερχόσουν και σου άφησε μερικά δώρα.

 Βλέπεις το νέο σπίτι δίπλα;

 Φτιάχνεται από αυτήν μόνο για ηλικιωμένους.  Είχες μια υπέροχη γιαγιά.

 Η νεαρή γυναίκα κάθισε σε μια καρέκλα και κάλυψε το πρόσωπό της με τις παλάμες της και δάκρυα κύλησαν ανάμεσά τους…

 Ήταν ένας βαθύς πόνος για τη γιαγιά της.

 Αυτή η αληθινή ιστορία δείχνει ξεκάθαρα ότι  δεν μπορούν να εξαχθούν βιαστικά συμπεράσματα.

 Γιατί πριν κρίνεις κάποιον, πρέπει να κοιτάξεις μέσα στα τείχη του, να ξέρεις τους φόβους και τις ανησυχίες του.

 Μην χτυπάς!

 Μην χρησιμοποιείτε τη λέξη ως όπλο γιατί πονάει!

 Θα σε ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή η κακία τους...

 Τότε θα δείτε πόσο εύθραυστο είναι ο άνθρωπος πίσω από την εμφάνιση.

 Θα παρατηρήσεις ότι είναι υπέροχοι άνθρωποι που δεν τους γνωρίζεις αλλά κρίνεις από την εμφάνισή τους.

 Κάποια παιδιά λικνίστηκαν στην αγκαλιά της μητέρας τους, άλλα στην αγκαλιά των παππούδων τους ή δεν έπαιρναν άλλα φιλιά.

 Μερικά παιδιά κοιμούνται χωρίς να φάνε ή και άλλα πεθαίνουν από την πείνα.

 Πήγαινε και φίλησε τα χέρια που σε μεγάλωσαν και σε μόρφωσαν.

 Αν έχουν φύγει, προσευχήσου γι' αυτούς».