ΔΆΚΡΥΑ

«Έχω χρόνια να νιώσω τη μυρωδιά των γιορτών των Χριστουγέννων ή του Πάσχα, γιατί όταν έφυγε η μητέρα μου τα πήρε μαζί μου και με άφησε μόνη.

 Μου λείπει η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού στα καθαρά δωμάτια που έφτιαχνε η ​​μητέρα μου για το Πάσχα.

 Μου λείπει η μυρωδιά των κέικ  που ψήνεται στον μεγάλο χωμάτινο φούρνο.

 Μου λείπει η μυρωδιά του βρασμένου λάχανου που σιγοκαίει στην καυτή εστία.

 Μου λείπει η μυστηριώδης γλυκιά φωνή της μητέρας μου που με καλεί μέσα από τα ζιζάνια.

 Μου λείπουν πολλά γιατί μαζί τους πήρε ένα κομμάτι της ψυχής μου αφήνοντάς μου ένα τεράστιο κενό.

 Ακόμα και σήμερα μυρίζω κέικ και ψωμί στο φούρνο, αλλά η ψυχή μου μόνο γεμίζει

     ΔΑΚΡΥΑ."

 ✍ ...... Mioara Lobodă