Το κουτί των ψυχών
Στο τελάρο που βλέπετε υπάρχουν πολλές δεκάδες χιλιάδες ονόματα. Των ψυχών. Δεν μαλώνουν. Είναι γραμμένα σε τετράδια. Υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλο πόνο, μητέρες με καρκίνο που κλαίνε ζητώντας ένα χρόνο ζωής για να μεγαλώσουν τα μωρά τους, γέροι με βουνά πόνου στην καρδιά, άρρωστοι, υποφέρουν, πεθαίνουν. Ο καθένας είναι ένα σύμπαν. Από σκέψεις, ιδανικά, σχέδια, επιθυμίες, αναμνήσεις, συναισθήματα. Ο καθένας θέλει ζωή για τον εαυτό του και την οικογένειά του.
Και έρχομαι και τινάζω αυτό το τελάρο. Διάβασα τα ονόματα στην προσευχή. Ακόμα κλαίω από φρίκη. Μερικά είναι χρονών. Δεν τολμώ να τα πετάξω. Άλλοι είναι νεκροί, αλλά τους θυμάμαι ζωντανούς, γιατί οι ψυχές τους είναι τόσο ζωντανές στα χέρια του Θεού. Σαν δέντρο από το οποίο πέφτουν φύλλα το φθινόπωρο, τινάζω αυτό το κουτί. Και ο Θεός, ο αγαπημένος και πολύτιμος Θεός μας, δεν λαμβάνει υπόψη τη βλακεία και το τίποτα μας. Και αντέχει τά πάντα, ατελείωτα. Και σβήνει ένα σύμπαν αμαρτιών. Και αναπνέει ζωή πάνω από πικραμένες ψυχές. Και θεραπεύει και κάποιες ανίατες ασθένειες. Και μερικά μωρά εξακολουθούν να γελούν κραυγάζοντας στο στήθος των μητέρων τους που έφερε από τους νεκρούς ο Εραστής των ανθρώπων.
Τέτοια είναι η ζωή ενός παπά. Μέσω του θανάτου στη ζωή. Με το στήθος των ψυχών στην πλάτη.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου