«Να ζήσετε να τον θυμόσαστε», σου λένε.
«Ζωή σε σας».
Και άλλα ένα σωρό τέτοια.
Και κάθεσαι εσύ και τους κοιτάς και δεν ξέρεις τι να απαντήσεις.
Λες και δεν αρκεί η απώλεια.
Λες και δεν αρκεί το πένθος από μόνο του.
Λες και δεν φτάνει ο σταυρός που ήδη κουβαλάς…
Τις σιχαίνομαι τις φράσεις αυτές.
Τις σιχαίνομαι, γιατί κρύβουν μέσα τους μια έπαρση…
Την έπαρση ότι εμείς δε θα πεθάνουμε ποτέ.
Την έπαρση ότι εμείς, δεν πρόκειται να κοιμηθούμε.
Γκρεμίζουμε τις αποθήκες μας και χτίζουμε καινούριες για να χωρέσουμε τα υπάρχοντα και δεν σκεφτόμαστε ότι απόψε κιόλας, μπορεί να έχουμε «ταξίδι»…
«Να ζήσετε να τον θυμόσαστε», σου λένε. «Ζωή σε σας».
Μην τους ακούς.
Μην επηρεάζεσαι.
Και πίσω μην κοιτάς.
Δεν είναι κανείς εκεί…
Οι άνθρωποι σου οι αγαπημένοι, αυτοί που έφυγαν, στέκονται λίγο πιο μπροστά και περιμένουν…
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου