ΠΑΤΗΡ ΛΙΒΥΟΣ.Σας ζητώ συγνώμη αλλά εγώ θα κατέβω από το άρμα των καθαρών γιατι δεν είμαι. Θα διαγραφώ από το κλαμπ των τελείων γιατί δεν ανήκω σε αυτούς.

Σας ζητώ συγνώμη αλλά εγώ θα κατέβω από το άρμα των καθαρών γιατι δεν είμαι. 

Θα διαγραφώ από το κλαμπ των τελείων γιατί δεν ανήκω σε αυτούς. 

Μύρισε πολύ "καθαρότητα" και γέμισαν τα χέρια μας αίμα.

Θα αφήσω κάτω την πέτρα και δεν θα λιθοβολήσω γιατί τα χέρια μου τρέμουν όταν σκέφτομαι τα λάθη και τις αμαρτίες μου. Θα πάω με τις πόρνες και τελώνες γιατί αυτοί κατα τα λεγόμενα του Χριστού θα γεμίσουν τον παράδεισο.

Στην κόλαση φοράνε ταγιέρ και κουστούμια και εγώ ποτέ δεν χώρεσα σε αυτά.  

Με τους ηττημένους θα στρατευθώ γιατί είναι οι νικητές του μέλλοντος. 

Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω ή θα καταστρέψω την φαντασίωση σας αλλά δεν είμαι τέλειος, είμαι απλά άνθρωπος με ότι αυτό σημαίνει. Φως και σκοτάδι μαζί. 

Όλοι οι αιώνες μέσα μου, πρόγονοι άγιοι και αμαρτωλοί περπατάνε στα σοκάκια της ψυχής μου. Όλο το κακό και όλο το καλό που έζησε η ανθρωπότητα στα κύτταρα μου. Παλεύω να θεραπεύσω τις φωνές των προγόνων μου. 

Μέσα μου μια παλαίστρα που κάθε μέρα δίνω μάχες, πότε βγαίνω νικητής αλλά ω Θεέ μου πολλές φορές φεύγω ματωμένος και ηττημένος. 

Τότε μονάχα η φωνή Σου με κρατά ««Τη μέρα που γεννήθηκες δεν σού ‘κοψαν τον ομφάλιο λώρο ούτε σε πλύναν με νερό για να σε καθαρίσουν, δεν σ’ έτριψαν με αλάτι ούτε σε σπαργάνωσαν. Κανένα μάτι δεν σε λυπήθηκε […] αλλά σε πέταξαν στα χωράφια, όταν γεννήθηκες, χωρίς για τη ζωή σου να νοιαστούν. Εγώ πέρασα από κοντά σου, σε είδα να κυλιέσαι μες στο αίμα σου, κι έτσι στην κατάσταση που βρισκόσουνα σου είπα: Ζήσε!» (Ιεζεκιήλ)

Χριστέ φοβάμαι την δικαιοσύνη των ανθρώπων, δίκασε με εσύ με το Έλεος Σου. 

Χριστέ μου δος μου το φως σου γιατί για το σκοτάδι φροντίζω μόνος μου.