1 Φεβρουαρίου - πριν από 12 χρόνια πέρασε ο μοναχός Kassian (Yermakov) /1927 - 01.02.2011 /, ένας από τους τελευταίους ερημίτες μοναχούς, που έκανε την προσευχή του Ιησού, για τον οποίο είναι γραμμένο στο βιβλίο του μοναχού Ερμή «Στα βουνά του Καύκασου». μακριά στον Κύριο. Γεννήθηκε στην επαρχία Τούλα, στην οικογένεια ενός αξιωματικού της NKVD. Όμως, παρά μια τέτοια καταγωγή, η οποία, όπως φαίνεται, σε καμία περίπτωση δεν συνέβαλε όχι μόνο στη γέννηση της πνευματικότητας, αλλά, αντίθετα, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε πλήρη αθεϊσμό και εκπαίδευση στο κομμουνιστικό πνεύμα, με την πρόνοια του Θεού έλαβε σπίθα πίστης και κατάφερε, στο μέλλον, να το σώσει και να το ενισχύσει.
Λόγω της νεολαίας του, δεν πολέμησε κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, αλλά στο πραγματικό τέλος του κινητοποιήθηκε στις τάξεις του σοβιετικού στρατού και στάλθηκε στο Μέτωπο της Άπω Ανατολής. Η υπηρεσία στη Μαντζουρία διήρκεσε για αυτόν έξι χρόνια.
Μετά την αποστράτευση, ο μελλοντικός ερημίτης μπήκε στο σεμινάριο στο Trinity-Sergius Lavra, αλλά μετά από ένα χρόνο σπουδών, νιώθοντας κάποια δυσαρέσκεια με την πνευματική του δίψα, αποφάσισε να πάει στους πρεσβυτέρους και να μάθει το Θέλημα του Θεού για τον εαυτό του - πώς θα έπρεπε αυτός να είναι και τι να κάνει μετά;
Ο ίδιος ο μοναχός Κασσιανός μίλησε για τη συνάντησή του με τον γέροντα Επιφάνιο, ο οποίος μέχρι το 1913 εργαζόταν στο Άγιο Όρος: - Ο μακαριστός γέροντας καθημερινά δεχόταν πολύ κόσμο. έδινε πνευματικές συμβουλές και παρηγοριά, απότρεπαι κάθε είδους αμηχανία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βοηθώντας όλους όσους έρχονταν κοντά του.
Ο γέροντας δεχόταν όλους όσους ερχόντουσαν κοντά του με διαφορετικούς τρόπους, και έτσι, βγήκε στον πατέρα Κασσιανό με ένα σταυρό, ο ευλογημένος και είπε: «Σήμερα δεχόμαστε έναν πολεμιστή του Χριστού.
Μετά από αυτό, αποσύρθηκε μαζί του στο κελί του, όπου για δύο ώρες τον εκπαίδευσε πνευματικά, διαβάζοντας διάφορες προσευχές, ψαλμούς και το Ευαγγέλιο.
Αργότερα, ο π. Επιφάνιος κάθισε με όλους στο τραπέζι, και ο π. Κασσιανός περίμενε πρόσκληση, αλλά ο γέροντας ξαφνικά, δείχνοντάς τον, είπε: «Βάλε αυτόν σε μια γωνία, δώσε του ένα κομμάτι ψωμί, ένα κρεμμύδι. , και ένα ποτήρι νερό, αφήστε τον να κάτσει να φάει μόνος του».
Όπως αποδείχθηκε αργότερα, με έναν τόσο ασυνήθιστο τρόπο, ο οξυδερκής γέρος προέβλεψε το μονοπάτι της απομόνωσης και της σιωπής.
Έχοντας λύσει τις απορίες με τον πρεσβύτερο, ο πατέρας Κασσιανός πήγε στο ερημητήριο του Γκλίνσκ και έγινε δεκτός εκεί ως αρχάριος. Εκεί βρήκε τους γέροντες Γκλίνσκι, πατέρες, Σεραφείμ (Αμελίν) († 18/10/1958), Σεραφείμ (Ρομάντσοφ) († 01/01/1976), Ανδρόνικους (Λούκας) († 21/03/1974), τώρα δοξασμένοι ως άγιοι και άλλοι διάσημοι ασκητές τής ευσέβειας
Για κάποιο διάστημα πραγματοποίησε διάφορες μοναστικές υπακοές, αλλά επειδή το ερημητήριο απειλούνταν με κλείσιμο από τις σοβιετικές αρχές (και στη συνέχεια έκλεισε), δεν τιμωρήθηκε λόγω του μοναχισμού
Το 1958 έφτασε στο Σουχούμ ο μελλοντικός μοναχός Κασσιανός και από εκεί πήγε στους ερημίτες, στα βουνά, σε ένα μέρος που λέγεται Μπαργκάνι. Εκεί τον υποδέχτηκε ο μοναχός Σεραφείμ (τότε ο μοναχός Σάμων) και έμεινε στην υπακοή του. Μετά από καιρό ήρθε εκεί ο γνωστός πλέον ασκητής Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Vitaly (Sidorenko) /†01.12.1992/.
Οι πατέρες έπρεπε να υπομείνουν πολλούς πειρασμούς στην έρημο. Τουλάχιστον πέντε φορές άλλαξαν τόπο διαμονής, από διάφορους πειρασμούς, και έχτισαν νέα κελιά.
Μια Κυριακή, μαζεύτηκαν όλοι για προσευχή, και επειδή δεν είχαν βιβλία μαζί τους, επειδή η κατασκευή συνεχιζόταν και όλοι έμεναν σε ένα προσωρινό περίπτερο (το τοπικό όνομα για μια καλύβα), προσευχήθηκαν με ένα κομποσχοίνι όλοι διάβασαν φωναχτά εκατό προσευχές του Ιησού.
Και όταν ήρθε η σειρά του Πατέρα Κασσιανού να διαβάσει τον καθορισμένο αριθμό των Προσευχών του Ιησού, έγινε σαφές ότι ο πατέρας Κασσιανός ήταν αληθινός συνεχιστής της πατερικής παράδοσης και πολεμιστής του Χριστού στο πνευματικό μέτωπο.
Δεν το διάβασε όπως το διάβασαν όλοι οι άλλοι. Ήταν, σύμφωνα με τον άγιο Θεοφάνη τον Ερημικό, «ένα ρεύμα ζωντανού νερού». Η προσευχή ξεχύθηκε μελωδικά, ευγενικά και ζωογόνα...
Πολλοί από τους σημερινούς μπορεί να μην γνωρίζουν ότι εκείνες τις μέρες το να έχεις μακριά μαλλιά και γένια, και πολύ περισσότερο ράσο, είχε «αντικοινωνικό χαρακτήρα». προκάλεσε έντονη αρνητική αντίδραση από τις αρχές και ταυτίστηκε με αντισοβιετική προπαγάνδα.
Ο π. Κασσιανός, μεταφέροντας τα λόγια των γερόντων, είπε: η γενειάδα και το ράσο είναι ένα σιωπηλό κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Μια μέρα ένας αστυνομικός τον σταμάτησε κοντά στο ναό και άρχισε να τον κατηγορεί, - γιατί τριγυρνάς με φούστα, τι θέαμα; Ο πατέρας Κασσιανός του απάντησε ήρεμα: - Εσύ έχεις στολή κι εγώ έχω στολή, και τη φοράω. Μετά έβγαλε το βιβλίο παραγγελιών του. Ο αστυνομικός δεν βρήκε τίποτα να πει και άφησε τον καλόγερο μόνο του. Και παρόμοιες καταστάσεις συνέβησαν επανειλημμένα.
Επιστρέφοντας στο 1958, την εποχή που ο μοναχός Κασσιανός ήταν υπάκουος υπό τη φροντίδα του μοναχού Σεραφείμ, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε τον καθημερινό κανόνα προσευχής τους, που περιελάμβανε την ανάγνωση ολόκληρου του Ψαλτηρίου, τριών κανόνων, δύο ακαθιστών και 3600 προσευχών του Ιησού.
Επιπλέον, διαβασε δύο κεφάλαια από τον Απόστολο και ένα κεφάλαιο του Ευαγγελίου. Όποιος έχει ακολουθήσει ποτέ τον κανόνα μπορεί να εκτιμήσει τις πνευματικές και σωματικές προσπάθειες που έπρεπε να γίνουν.
Μια μέρα, πολλά χρόνια αργότερα, τα αδέρφια, παρουσία του πατέρα Κασσιανού και με την ευλογία του, κοίταξαν τα βιβλία που χρησιμοποιούσε ο ερημίτης.
Έφτασαν στα χέρια ενός συνηθισμένου κοινού σημειωματάριου με 96 φύλλα. Κάθε σελίδα της οποίας, προς έκπληξη όλων, γραμμή προς γραμμή, χωρίς κενά, γράφτηκε από το χέρι του μοναχού Κασσιανού. Υπήρχε μόνο μία επαναλαμβανόμενη φράση: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό.
... Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κύριος έστειλε στον πατέρα Κασσιανό, μέσα στην ταπεινοφροσύνη του, το χάρισμα της διόρασης. Όλοι όσοι τον γνώριζαν και χρησιμοποίησαν την πνευματική του καθοδήγηση το σημείωσαν αυτό.
Σε πολλούς, προέβλεψε με κρυφή μορφή εκείνα τα γεγονότα που θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον, υπέδειξε τον αληθινό δρόμο και βοήθησε με συμβουλές. Επίσης προέβλεψε με μεγάλη ακρίβεια την ώρα του θανάτου του, τιμήθηκε με χριστιανικό αποχωριστικό λόγο, Κοινωνία των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού, και αναχώρησε ειρηνικά στον Κύριο.
Σε αυτόν τον ασκητή, ο Κύριος μας αποκάλυψε έναν αληθινό εκτελεστή της Προσευχής του Ιησού και έναν συνεχιστή της πατερικής παράδοσης, έναν από τους τελευταίους ασκητές της εποχής μας. Είθε ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του δούλου Του στα χωριά των δικαίων.
ΑρέσειΕμφάνιση όσων άρεσε
1 φε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου