Πριν έρθουν στη γη, οι ψυχές επιλέγουν μόνες τους τι στέμμα θα φορέσουν Και κάποτε, μια μικρή ψυχή, θαυμάζοντας τον κόσμο στη γη, ήθελε να είναι μια συγχωρητική ψυχή. Να φορέσει το στεφάνι της συγχώρεσης. Ναί! Να συγχωρώ τους πάντες και τα πάντα όλη την ώρα! Και τότε μια άλλη ψυχή του είπε: << Μα για να συγχωρήσεις πρέπει να υπάρχει κάποιος που σε πληγώνει συνέχεια, να σε κάνει να υποφέρεις. Διαφορετικά, δεν θα έχετε κανέναν να συγχωρήσετε!>> Η συγχωρητική ψυχή σκέφτηκε, επειδή ήταν έτσι, χρειαζόταν κάποιον να συγχωρεί συνεχώς. Τότε η άλλη ψυχή του είπε: <<Κοίτα, θα σε βοηθήσω! Θα κατέβω στη γη μαζί σου και θα σου κάνω όλο το κακό, και θα σε κάνω να υποφέρεις, για να με συγχωρείς ξανά και ξανά!>> <<Ναι, ναι, ναι!, θα συγχωρήσεις όλη την ώρα! Θα είμαι μια συγχωρητική ψυχή!>> <<Μα δεν θα με ξεχάσεις! Δεν θα στεναχωριέσαι, δεν θα με απωθήσεις μακριά σου όταν σε κάνω να υποφέρεις, γιατί το κάνω μόνο για σένα, για να συγχωρήσεις!>> <<Όχι, δεν θα σε ξεχάσω ! Και δεν θα σε διώξω! Θα σε συγχωρώ όλη την ώρα!>> είπε η συγχωρητική ψυχή και κατέβηκε εν πτήσει με ανθρώπινο σώμα στη γη. <<Μη με ξεχνάς και με συγχωρείς συνέχεια!>>, είπε η άλλη ψυχή και κατεβαίνει κι αυτός βιαστικά στη γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου