ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ.

Όταν ήμουν 14-15 ετων, είχα ονειρευτεί ένα εκκλησάκι. Περπατούσα, λέει, μόνη μου σε έναν άγνωστο δρόμο, μέχρι που βρηκα εκεινο το μικρό εκκλησάκι στην άκρη του δρόμου. Μπηκα μέσα,  προσκύνησα και μετά ξυπνησα. 

Λιγους μήνες μετά, κι ενώ αραζαμε με μια φίλη μου στο σπίτι της, μου προτεινε να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά. Ενώ περπατούσαμε, ένιωσα ένα ξαφνικό ριγος και μια παράξενη ανησυχία. Το είπα στη φίλη μου και με ρωτησε αν θέλω να πάμε πίσω ή αν αντέχω ακόμα λίγο να προσκυνήσουμε σε ένα εκκλησάκι λίγο πιο κάτω. (!!!) Ήταν το ίδιο εκκλησάκι που είχα δει στον ύπνο μου. Δεν ξέρω αν ήταν οραμα ή αν απλώς έτυχε να περάσω κάποια στιγμή και το αποθηκευσα υποσυνειδητα στο μυαλό μου. Ήταν το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Από εκείνη την ημέρα πηγαινα συχνά να αναψω κεράκι και είχα πάντα την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στο πορτοφόλι μου.

Και τώρα φτανουμε στον Ιουνιο, 2 μήνες μετά.

Καθομασταν με την παρέα σε μια απομονωμενη παραλία, λίγο πιο έξω από την πόλη μας. Αποφασιζουν τα παιδιά να κολυμπήσουν μέχρι τα βραχια που ήταν αρκετά μέτρα μέσα. Εγώ είχα μόλις φάει και αποφάσισα να μην τους ακολουθησω και να μείνω έξω. Όταν εφτάσαν, τους είδα να παίζουν και να βουτουν από τα βραχια και γενικά να περνούν ωραία. Ζηλεψα και αποφάσισα να κολυμπήσω κι εγω μέχρι εκεί. Κάπου στα μέσα της πορείας μου, άρχισα να κουράζομαι και να νιώθω το σώμα μου πολύ βαρυ. Ήμουν ακριβώς στη μέση. Αρκετά μακριά και από τη στεριά αλλά και από τα βραχια. Με έπιασε πανικός και άρχισα να τρεμω. Φωναζα βοήθεια αλλά τα παιδιά ήταν αρκετά μακριά από μένα και τριγυρω δεν υπήρχε κανεις. Έπαθα μια μεγάλη κρίση πανικού και σταματησα να προσπαθώ να μείνω στην επιφάνεια. Είπα "Αγιε μου Γεωργιε βοηθα με" και αφησα το σώμα μου να μπει κάτω από το νερό. Ξαφνικά νιώθω δυο χερια να με τραβάνε πάνω. Ήταν ένας κύριος με μια βάρκα. Με έβαλε στη βάρκα του και με εβγαλε στη στεριά. Ήμουν ακόμα ζαλισμένη και γεμάτη πανικό που ετρεμα ολόκληρη. Μου είπε "ηρέμησε, είσαι καλά τώρα" και του είπα 1000 ευχαριστώ. Η απάντησή του μου έχει μείνει μέχρι σήμερα και σιγουρα για όλη μου τη ζωή. 

- "Αν χρειαστείς βοήθεια, έλα να με βρεις εκεί πιο κάτω που βρίσκονται τα σκαφη. Αν δεν με βρεις, ζητα τον "Κύριο Γιώργο" και θα μου φωναξουν." -

Λίγο αργότερα πηγα με τη φίλη μου να τον ψάξω αλλά δεν υπήρχε κανεις εκεί. Μόνο τα σκαφη. Κανένας άλλος.

Ιωάννα Νεοφύτου.