Ηταν 1987.
Η τελευταία φορά που ΗΠΑ στο Αγιον Όρος. Είμαι μόνος, πήγα στο Γεροντα μου, τοτε γέροντα Παΐσιο και μετά, αργά βρέθηκα στις Καρυες,τα μοναστήρια κλειστά και μπήκα σε ένα πανδοχείο και έκλεισα για να μείνωτο βράδυ. Βγαίνοντας έξω συναντώ το φίλο και Ιατρό του Όρους το Παναγιώτη.Πράγματι χαρήκαμε. Θα έρθεις να μείνουμε στο αναρρωτήριο. Δεν υπάρχει ασθενής και είναι πεντακάθαρα να κουβεντιάζουμε.Πήρα τα πράγματα μου από το Πανδοχείο και πήγαμε στο Ιατρείο.Πολυ καλός ο Ιατρός ο Παναγιώτης ο ιατρός και φίλος καλός. Παναγιώτη, θέλω να με πας στο Γέροντα Ιωακειμ τον έγκλειστο, έχω λόγους, όχι λόγο, να το συναντήσω.
-Μα ήμουνα το πρωΐ εκεί γιατί έχει κάποιο πρόβλημα, θα σου πως πως θα πας.|
-Παναγιώτη θα χαθώ στη Καψαλα, σε παραλύω πάμε. Τον κατάφερα και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο του λέγω, μωρέ Παναγιώτη, είναι 22 φορά που έρχομαι και δεν έχω πάει κάπου και να πουν, καλώς το το Λουκά το γιατρό.
Σιγά ρε φίλε, εγώ είμαι πέντε χρόνια εδώ γιατρός και δεν μου έχει συμβεί και εχεις εσυ απαίτηση;
Φτάσαμε, χτυπά τη πόρτα ο Παναγιώτης και ανοίγει ο υποτακτικόυ του.
Φωνάζει ο Γέροντας Ιωακειμ από μέσα.
Ποιος είναι; Ο υποτακτικός του είδε βέβαια το γιατρό, και φωνάζει. Ο Γιατρός Γέροντα και απαντά ο Γέροντας. Ο Γιατρός ο ΛΟΥΚΑΣ;
Στήλη άλατος και οι δυο.Με παίρνουν εμένα τα κλάματα και τρέχω και πέφτω στα Πόδια του και μου λέει.Τα ξαδέρφια από Πάτρα και Κόρινθο μου είπαν , Σήμερα θα έρθεις Γιατρός ο ΛΟΥΚΑΣ να σε δει. Μου απάντησε σε αυτά που θα ρωταγα..Ίσως η πιο όμορφη παρουσία μου μαζί με του Γέροντα μου Αγίου Παϊσίου.
Συγχωρέστε με για τη φλυαρία μου. Από τοτε δεν ξαναπήγα στα Αγια χώματα . Τωρα υπέργηρος νοσταλγώ και το Όρος και τα Ιεροσολυμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου