ΠΕΡΊ ΘΑΝΆΤΟΥ.

Τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν μας συνοδεύει πέρα ​​από τον τάφο...

 Πήγαινα σε μια Ρουμάνα γυναίκα με καρκίνο σε ένα νοσοκομείο σε τελικό στάδιο και στο κομμωτήριο ήταν μαζί της μια άλλη κυρία, μια Αμερικανίδα, την οποία η κόρη της ερχόταν να την επισκέπτεται καθημερινά και της έφτιαχνε τα νύχια και της έφτιαχνε τα μαλλιά.

 Και ρώτησα την κόρη: «Κυρία, κάνετε μια εξαιρετική θυσία.  Αν και έχετε δύο παιδιά, κάθε βράδυ έρχεστε εδώ και φροντίζετε τη μητέρα σας  αλλά δεν είναι καλύτερα να το πάρω σπίτι;  Έρχεσαι από τη δουλειά, τη βρίσκεις στο σπίτι, με τα παιδιά, όλοι μαζί...»

 Και μου απάντησε: «Όχι, πάτερ, δεν θέλω οι γιοι μου να βλέπουν τη μάνα μου να φθείρεται, να γερνάει όλο και πιο πολύ, να είναι όλο και πιο άσχημη και να χάνεται στο μυαλό της.  Δεν θέλω να έχει αυτή την εικόνα!».

 Αυτό εξηγεί γιατί στην Αμερική αυτός που πεθαίνει ωραιοποιείται και φαίνεται πιο όμορφος από ό,τι στη ζωή.  Το δέρμα του τεντωμένο, τα μάγουλα και τα χείλη του βαμμένα... Έχω δει ότι γίνεται και εδώ.  Αλλά με εμάς δεν ήταν έτσι, γιατί πρέπει να έχουμε το αίσθημα του θανάτου.  Η ζωή μας συνεχίζεται στο θάνατο.

 Αν δεν έχουμε αυτό το συναίσθημα, σημαίνει ότι δεν έχουμε ούτε αυτό της αιώνιας ζωής, και τότε δεν υπάρχει πια Θεός, δεν μένει τίποτα... Πρέπει να ξέρουμε τι θα μας συμβεί στο τέλος στη ΖΩΗ.  Ο θάνατος είναι όμορφος, όχι πνευματικά άσχημος.  Αν ζήσαμε μια όμορφη ζωή, έχουμε έναν όμορφο θάνατο.  Αν έχουμε ζήσει μια κακή, κακή, κακιά ζωή, έχουμε έναν άσχημο θάνατο.

 Τίποτα από αυτόν τον κόσμο δεν μας συνοδεύει πέρα ​​από τον τάφο.  Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των φίλων, της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είπαν ότι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για εμάς ή που μας είπαν "Σ' αγαπώ περισσότερο από την ψυχή μου", σε αγαπώ μέχρι το μεδούλι.  Από εκεί είσαι μόνος σου.  Μόνο εσύ και οι πράξεις σου.  Θυμηθείτε αυτή την εξαιρετική μοναξιά μετά την ταφή.  Εκτακτος!

 Είσαι μόνος, μόνος!  Κανείς δεν σε συνηγορεί πια.  Η μόνη παράκληση είναι αυτή του καλού αγγέλου που λέει: «Δάσκαλε,

 Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει ένα καλό πράγμα, συγχώρεσέ τον!».

 Πατήρ Gheorghe Calciu - Dumitreasa