ΣΧΌΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΆΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΆΝΝΗ. ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ

 

Κεφάλαιον ΚΑ΄

Ὁ δράκοντας, ὁ ἀρχαῖος ὄφις, ἔχει ἡττηθεῖ καὶ ἔχει καταργηθεῖ. Μιὰ νέαἀνέσπερη ἡμέρα ἀνατέλλει γιὰ τὴν οἰκουμένη, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Καὶ μιὰ οἰκουμενικὴ πόλη ἑδραιώνεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία κατέρχεται ἀπὸ τὸν τόπο καὶ τὸν τρόπο τοῦ Θεοῦ.Συγχρόνως, γίνονται καινούργια τὰ πάντα, γῆ καὶ οὐρανός, ὥστε νὰ αναδειχθεί ἡ καινοδιαθηκικὴ ἐπαγγελία ὅτι τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι ὑπάρχουν ἐν Χριστῷ (βλ. «ἵνα ᾗ ὁ Θεὸς πάντα ἐν πᾶσιν», Α' Κορ. 15,28, και έχουν 

«τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός», Κολ. 3,11).

· Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ

ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι

· Καὶ εἶδα οὐρανὸν καινούριον, καὶ γῆν καινούριαν· διατὶ ὁ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ

πρώτη γῆ ἐπέρασε· καὶ ἡ θάλασσα δὲν εἶναι πλέον.

Ὅπως στὴν αὐγὴ τῆς ἱστορίας ἔχουμε τὴ δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ καὶ

τῆς γῆς (βλ. Γέν. 1,1: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν

γῆν»), κατὰ ὁμόλογο τρόπο ἡ ὅλη Ἁγία Γραφὴ κλείνει μὲ τὴν ἀναδη-

μιουργία τοῦ κόσμου, οὐρανοῦ καὶ γῆς. Τὸν 8ο π.Χ. αἰώνα ὁ προφήτης

Ἠσαΐας θὰ ὁραματιστεῖ μιὰ ἀναγέννηση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεό, ὡς

κατάργηση τοῦ κακοῦ ποὺ ἔχει εἰσχωρήσει μέσα στὴ δημιουργία:

«Εσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, καὶ οὐ μὴ μνησθῶσι τῶν

προτέρων, οὐδ᾽ οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν» (Ησ. 65,17). Τὸν

1ο αιώνα μ.Χ., ὁ ἀπόστολος Πέτρος θὰ ἐπισημάνει ὅτι ἡ ἀρχὴ αὐτῆς τῆς

ἀνακαινισμένης δημιουργίας ἐγκαινιάζεται μὲ τὴν εἴσοδο ἐντὸς τῆς

ἱστορίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ: «Ηξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου

ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεία δὲ

καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται.

Τούτων οὖν πάντων λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἐν ἁγίαις

ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις, προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν καὶ

ρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ ἡμέρας, δι᾽ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ

στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! Καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν

κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β'

Πέτρ. 3,10-13). Εἶναι ἡ ἡμέρα Κυρίου.

Θὰ πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι καινούργιοι οὐρανοὶ καὶ καινούργια γῆ

δὲν σημαίνει ἐξαφάνιση τῶν ὑπαρχόντων, ἀλλὰ ἀνακαινισμός, ἀναγέννηση, ὅπως συνέβη μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία χωρὶς νὰ

καταργήσει τὴν παλαιὰ φύση τοῦ ἀνθρώπου ἐμφάνισε τὴ φύση ἑνὸς νέου

ἀνθρώπου, τοῦ νέου Αδάμ. Ἢ ὅπως συμβαίνει κατὰ τὸν ἀνακαινισμὸ

ἑκάστου πιστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδύεται ἀπὸ τὸ βάπτισμά του ὡς νέος ἄνθρωπος.

Ἡ ἀναφορὰ στὴ θάλασσα ἐπισημαίνεται σὲ σχέση μὲ τὸν τόπο ἀπὸ

ὅπου ἀναδύθηκε τὸ θηρίον (βλ. 13ο κεφ., στ. 1), ἴσως μάλιστα ἐννοεῖ τὸν

κόσμο τῆς εἰδωλολατρίας.