Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἑκατοντάλυχνο ποὺ ἀνάβει μὲ τὸ ὄνομα τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἡ θρυαλλίδα μὲ τὴν φλόγα.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ θεωρία τοῦ κόσμου στὴν μέλλουσα
μεταμόρφωση· ὁ μυστικὸς ἀγώνας ποὺ διεξάγεται στὴν καρδία, ὅπου
κατοικεῖ τὸ πνεῦμα. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ζυγαριὰ στὴν ὁποία ὁ
νοῦς, συνηθισμένος στὴν προσευχὴ καὶ τὴν σιωπή, ζυγίζει κάθε
λέξη πρὶν τὴν προφέρει. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ βαθὺ φρέαρ, στὸ
βάθος τοῦ ὁποίου ρέει τὸ ζῶν ὕδωρ περὶ τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶπε:
«Ὃς δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ
εἰς τὸν αἰῶνα»· τὸ ὕδωρ σημαίνει τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
τὴν ὁποία ἀντλεῖ ὁ ἄνθρωπος στὴν προσευχή.
Τὴν ὥρα τῆς θεοεγκατάλειψης καὶ τῆς ἀκηδίας ἡ προσευχὴ
ποὺ γίνεται μὲ τὸ κομποσχοίνι μοιάζει μὲ τὴν πορεία στὴν ἔρημο,
ὅπου ὁ οὐρανὸς σὰν νὰ εἶναι καλυμμένος ἀπὸ χαλκό, ἡ δὲ γῆ
πυρακτωμένη σὰν τὸν φοῦρνο· ὁ νοῦς δυσκολεύεται νὰ προφέρει τὰ
λόγια τῆς προσευχῆς, σὰν νὰ κυλάει ὀγκόλιθο, οἱ δὲ σκέψεις καὶ τὰ
αἰσθήματα γίνονται ὅμοια μὲ τὴν νεκρὴ στάχτη, καὶ μόνο ἡ βούληση
τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἐπιβάλλει νὰ προχωράει καὶ νὰ μὴν ἐγκαταλείπει
τὴν προσευχή. Ἂν ἡ ψυχὴ εἶναι ἄκαρπη σὰν τὴν ἔρημο, τότε τὸ
κομποσχοίνι θὰ γίνει τὸ ρεῦμα τῆς καταρρακτώδους βροχῆς, ἀπὸ
τὴν ὁποία ἡ πυρακτωμένη ἄμμος καὶ οἱ πέτρες θὰ καλυφθοῦν μὲ
λουλούδια καὶ θὰ μετατραποῦν σὲ πράσινη πεδιάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου