Ο καημένος ο Λάζαρος δεν σώθηκε από έλλειψη πλούτου. Και ο πλούσιος δεν πήγε στην κόλαση για τον μεγάλο του πλούτο. Κανένα κράτος δεν μας σώζει ή μας καταδικάζει αυτόματα, όσο λανθασμένα μπορεί να φαίνεται. Ο Λάζαρος είχε μια ουσιαστική ιδιότητα: την υπομονή! Στον πλούσιο έλειπε μια αρετή που θα μπορούσε να σώσει την ψυχή του: Έλεος!
Το αυριανό Ευαγγέλιο, όχι τυχαία, τοποθετημένο από την Εκκλησία, την ώρα που οι νοικοκυραίοι μαζεύουν τη σοδειά τους, το κρύο κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του και τα έξοδα για γκάζι και ρεύμα τρελαίνονται. Η φτώχεια δεν έλειψε ποτέ από την κοινωνία. Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν τα χωριά και αργότερα οι πόλεις, υπήρχε πάντα αυτό το χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο που μερικές φορές έχει πολλά και σε αυτόν που δεν χορταίνει. Αναμφίβολα υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες ο άνθρωπος αρνείται να ενεργοποιήσει τις δυνατότητές του και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τη φτώχεια ως κάτι οντολογικό. Είναι μάλλον ένα είδος παθητικής αναμονής να σωθεί από τον άλλον. Σε αυτή την περίπτωση η φτώχεια είναι αμαρτία και η έλλειψη ανάμειξης κακό.
Ομοίως, πλούτος δεν σημαίνει πάντα απάτη και κλοπή. Είναι προικισμένοι άνθρωποι που πολλαπλασιάζουν τα ταλέντα τους και πετυχαίνουν αξιοθαύμαστα πράγματα. Το πρόβλημα είναι όταν, από το πλεόνασμα που έδωσε ο Θεός, πεισματικά δεν το επανεπενδύουν στους γείτονές τους, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, υποστηρίζοντας άξια παιδιά με υποτροφίες και γιατί όχι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ακόμη και για να θρέψουν κοινότητες που στερούνται το απαραίτητο ελάχιστο, ενώ προσπαθούν να να δημιουργήσουν ευκαιρίες για τις μειονεκτούσες κατηγορίες, αυξάνοντας τις πιθανότητές τους να κάνουν κάποιο σημείο στη ζωή τους κάποια στιγμή.
Ο πλούτος δεν είναι από μόνος του ένα εμπόδιο στο σχέδιο της μαρτυρίας, διαφορετικά ο Παράδεισος δεν θα είχε λάβει χώρα για τον Αβραάμ ή τον Ιώβ, χαρακτήρες των Γραφών που ήταν πολύ ισχυροί οικονομικά στην εποχή τους.
Ταυτόχρονα, ο Λάζαρος τοποθετείται στους κόλπους του Αβραάμ για Υπομονή και αποδοχή του σταυρού, χωρίς να γκρινιάζει ή να προσπαθεί να κλέψει από αυτά που είχε ο πλούσιος. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς σχετιζόμαστε με αυτό που λαμβάνουμε. Μπορούμε να είμαστε πλούσιοι και ελεήμονες και έτσι να χρησιμοποιούμε τον πιο εύκολο τρόπο για να μπούμε στη Βασιλεία των Ουρανών, έχοντας έλεος και συμπόνια για τους γείτονές μας σε οριακές καταστάσεις. Ή μπορεί να είμαστε φτωχοί, χωρίς την ευκαιρία να γεννηθούμε σε μια οικογένεια που θα έβαζε τα πάντα στα χέρια μας, αλλά με υπομονή και επιμονή, μια μέρα θα τα καταφέρουμε μόνοι μας ή μεγιστοποιώντας το ταλέντο που μας έχει προικίσει ο Θεός χωρίς αμφιβολία και έτσι ας βγούμε από το αδιέξοδο.
Δίνοντας γινόμαστε πλουσιότεροι! Συσσωρεύοντας ατελείωτα πλούτη, πεθαίνουμε φτωχότεροι, γιατί πέρα από αυτό το όριο ο μόνος πλούτος παραμένει αυτός που έχουμε επενδύσει στα χέρια εκείνων που πραγματικά χρειάζονταν ένα χέρι βοήθειας.
Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου