Έγραψα χθες ότι είναι ανήθικο να αποκαλείς άγιο έναν ζωντανό. Αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί να κάνει λάθη, να πέσει, να υπερηφανεύεται, να μπει ο σατανάς στην καρδιά του.
Κι εγώ υπέφερα. Κάποτε ένας πιστός μου είπε: Φιλώ τα άγια χέρια σου. Και ο διάβολος άρχισε να με γυρίζει. Σκέφτηκα μέσα μου, δεν είναι αλήθεια; Μέχρι που ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν ένας απόλυτος κανένας, ένας άθλιος ενώπιον του Θεού, που έπεφτα ελεύθερα στο δικό μου τίποτα. Συνειδητοποίησα τα χιλιάδες δώρα που έθαψα στην άβυσσο της αναισθησίας, της τεμπελιάς, της βρωμιάς που μαζεύω με πάθος στην ψυχή μου, το γιγάντιο, σχεδόν απέραντο χάσμα ανάμεσα σε αυτό που είμαι και σε αυτό που θα ήθελε ο Χριστός να είμαι. Και συνήλθα.
Αν δεν υπήρχε η σταυρωμένη αγάπη του Θεού στη Θεία Λειτουργία, θα θρυμματιζόμασταν σε χιλιάδες κομμάτια. Έτσι μας σπάει η Αγάπη μας, Χριστέ.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου