Ο π. Σωτήρης εφημέριος στο χωριό Άγραφα αφηγείται τι του είπε ο π. Παναγιώτης Τσιώλης:
«Ήταν στις αρχές της δεκαετίας, θαρρώ το 2001. Τότε ο γέροντας ήταν άγνωστος στους πολλούς και δεν έρχονταν πολλοί προσκυνητές. Μόλις είχαμε τελειώσει τη Θεία Λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο και καθίσαμε να πιούμε ένα καφέ που μας έφτιαξε η αδελφή του η Ιφιγένεια. “Παπά Σωτήρη μου είπε θα σου διηγηθώ μία πρόσφατη εμπειρία που έζησα με τον Άγιο Χαράλαμπο στην εκκλησιά που λειτουργήσαμε σήμερα. Έκανα Ενάτη και Εσπερινό και στη συνέχεια μνημόνευσα ονόματα και με πήρε η νύχτα. Την άλλη μέρα θα λειτουργούσα στον Άγιο Γεώργιο και σκέφτηκα να κοιμηθώ μέσα στο ναό. Έστρωσα ένα επιπλέον χαλί μπροστά στην Αγία Τράπεζα και πήρα μία κουβέρτα που άφηνα πάντα στο ναό και ξάπλωσα. Μόλις με είχε πάρει ο ύπνος ένιωσα κάποιον να με σκουντάει. «Ξύπνα παπά ο Άγιος Χαράλαμπος είμαι. Γίνεται ουράνια Θεία Λειτουργία». Ο Άγιος με πήρε μπροστά από την Αγία Τράπεζα και με παραμέρισε στο πλάι. Τότε άρχισα να βλέπω αρχαγγέλους, αγγέλους, Αγίους να κατακλύζουν τον ναό, ο οποίος φωτίστηκε ολάκερος. Ο Άγιος Χαράλαμπος στεκόταν πλάι μου. Δεν πατούσαμε στο έδαφος και έτσι μπορούσα να δω τα πάντα και να ακούσω τις γλυκύτατες ουράνιες ψαλμωδίες. Ένιωθα τόσο όμορφα που δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η ουράνια Θεία Λειτουργία. Τότε συνειδητοποίησα τι ήταν το Θαβώριο Φως που βίωσαν οι Απόστολοι. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εξαίσιας αυτής ουράνιας Θείας Λειτουργίας στην οποία προεξήρχε ο Δεσπότης Χριστός υπήρχε μία πρωτόγνωρη τάξη. Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν συνεχώς κοντά μου. Μετά το δι’ ευχών του Αγίου Δεσπότη Χριστού επανήλθα από τον ουρανό στη γη. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που είδα. Ήμουν όλη την ώρα όρθιος, το χαλί και η κουβέρτα ήταν στο σημείο που με μετέφερε ο Άγιος Χαράλαμπος. Εύχομαι παπά μου να το ζήσεις αυτό γιατί με λόγια δεν περιγράφεται.
Και μία άλλη φορά καθυστέρησα να πάω στον Άη-Γιώργη να λειτουργήσω. Όταν έφθασα μία αόρατη δύναμη δεν με άφηνε να μπω στον ναό. Πάλι τότε βλέπω τον Άγιο Χαράλαμπο, τον Άγιο που αγαπούσα από μικρό παιδί και τον είχα συμβουλάτορα στην διακονία μου και μου λέγει: “Παπά άργησες και έχει αρχίσει η Θεία Λειτουργία”. Τότε δεν ξέρω πως βρέθηκα να υπερίπταμαι. Ο ναός του Άη-Γιώργη φαινόταν σαν να μην είχε στέγη. Παρακολουθούσα μία ακόμη ουράνια Θεία Λειτουργία. “Άη-Χαράλαμπε είπα μόλις ολοκληρώθηκε βοήθα με κι εμένα τον αμαρτωλό να αξιωθώ να συμμετέχω, όπως και σήμερα σε τέτοιες ουράνιες Λειτουργίες. Εκείνος με ευλόγησε κι εξαφανίστηκε”».
Πηγή: “Στύλος Ορθοδοξίας”, αρ. φύλλου 256, σελ.14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου