Σε ποια εξωτερικά πράγματα μπορεί να βασιστεί ένας άνθρωπος; Για την επιστήμη? Αλλά έχει κάνει την ανθρωπότητα πιο ευτυχισμένη; Έχει φωτίσει τα μυστήρια της ύπαρξης για τον άνθρωπο - αυτή η μαύρη άβυσσος, αυτό το αδιαπέραστο σκοτάδι για το ανθρώπινο μυαλό; Η πραγματική επιστήμη δίνει μια απάντηση στο τι είναι ένας άνθρωπος και γιατί του δόθηκε η ζωή; Η επιστήμη βρίσκει ορισμένα μοτίβα μεταξύ των φαινομένων και στη συνέχεια η περιοχή των υποθέσεων και των θεωριών επεκτείνεται, καταδικασμένη να μαραζώσει και να πεθάνει. Κάθε εμπειρία δεν είναι πλήρης, κάθε φαινόμενο δεν είναι πλήρως κατανοητό, επομένως κάθε θεωρία είναι εφήμερη και υπό όρους.
Μπορεί κάποιος να βρει υποστήριξη μέσα του; Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα κουβάρι αντιφάσεων. Η Αγία Γραφή λέει: «Κάθε άνθρωπος είναι ψεύτης» ακριβώς επειδή δεν υπάρχει σταθερότητα μέσα του. Οι σκέψεις ενός ατόμου εξαρτώνται από τα συναισθήματα και τα συναισθήματα αλλάζουν, πράγμα που σημαίνει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα λένε ψέματα. Σήμερα ένα άτομο δεν είναι πια το ίδιο πρόσωπο που ήταν χθες, και αύριο δεν θα είναι το ίδιο πρόσωπο που ήταν σήμερα. Η σφαίρα των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των προθέσεων μας είναι σαν μια περιστρεφόμενη μπάλα, η οποία βρίσκεται κάτω από τη συνείδηση, όπως στο υπόγειο της ψυχής, και η συνείδησή μας καθορίζει τα σημεία της περιστρεφόμενης επιφάνειας, σαν να κοιτάζει σε αυτό το υπόγειο μέσα από ένα στενό κενό . Αυτό είναι κάποιο είδος ρεύματος που ρέει από το υπόγειο στην επιφάνειά του και παίρνει μορφές εικόνων και σκέψεων στη διασταύρωση συνείδησης και υποσυνείδητου. Η ψυχή μας καταστρέφεται από την αμαρτία. Μπορεί ένας άνθρωπος σε μια τέτοια κατάσταση να σκεφτεί σωστά; Μπορούν καθαρά ρεύματα νερού να ρέουν από μολυσμένη πηγή; Επομένως, ένα άτομο δεν έχει υποστήριξη ούτε έξω ούτε μέσα του. Το μόνο πράγμα που του ανήκει είναι η επιθυμία για αλήθεια, και αυτή η αλήθεια είναι ο Θεός. Επομένως, σε έναν κόσμο διαποτισμένο από ψέματα, η ανθρώπινη καρδιά μπορεί να βρει ειρήνη και αλήθεια μόνο στο όνομα του Θεού.
Ο Χριστιανισμός έχει πειραματική απόδειξη με τη μορφή της δράσης της χάριτος στην ανθρώπινη ψυχή, η οποία βιώνεται ως μια νέα, ασύγκριτη ζωή. Όμως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν θέλει να μάθει τίποτα για τον Θεό. Του λένε: «Ο θησαυρός είναι κάτω από τα πόδια σου». Εκείνος απαντά: «Δεν υπάρχει τίποτα εκεί». Του λένε: «Πόσοι μάρτυρες εγγυώνται για σένα αυτό; πόσοι αιώνες σου είπαν σιωπηλά ότι είσαι ο ιδιοκτήτης του μέρους όπου βρίσκεται ο θησαυρός». Εκείνος απαντά: «Δεν τους πιστεύω». Του λένε: «Έλεγξε το μόνος σου, σκάψε το έδαφος». Μετά απαντά: «Δεν θέλω. Μου δίνει μεγαλύτερη χαρά να μαζεύω λουλούδια σε αυτόν τον τομέα».
Ένας πολύ έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος, σχεδιαστής μηχανικός στο επάγγελμα, μου είπε: «Καταλαβαίνω ότι οι γνώσεις μου είναι σχετικές, αλλά ένα πράγμα που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Μπορεί να κάνω λάθος για άλλα πράγματα, αλλά όχι για αυτό». Αυτό είναι πιθανώς μια σύντομη πίστη των αθεϊστών. Ήταν έτοιμος να αντέξει κάθε απογοήτευση, αλλά όχι τη φρίκη ότι ο Θεός υπάρχει ακόμα.
Η ζωή στη γη είναι σαν ένα πλοίο που βυθίζεται αργά. ένα κτίριο σε φωτιά? ένα σύννεφο που επιπλέει στον ουρανό. καπνός που εξαπλώνεται σε όλο το έδαφος. κύμα που σκάει στην ακτή. Ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε, κι όμως, σαν μαγεμένοι, δεν θέλουμε να μάθουμε τίποτα εκτός από αυτή τη ζωή. Πόσο συχνά ο σύγχρονος άνθρωπος γίνεται σαν τον Φάουστ, που ζητά από τον δαίμονα να σταματήσει τη στιγμή, προσφέροντας του ως αντάλλαγμα τη δική του ψυχή.
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου