Γράφει ἡ Patricia Summey: «Τήν πρώτη χρονιά μου ὡς δασκάλα, δούλεψα σέ ἕνα σχολεῖο στό
κέντρο τοῦ Texas. Λίγο πρίν τή γιορτή τῶν εὐχαριστιῶν, τό σχολεῖο μας ἄρχισε να συγκεντρώνη τρόφιμα γιά τούς ἀπόρους. Κάθε τάξι διακόσμησε ἕνα κουτί, στό ὁποῖο συγκεντρώνονταν οἱ καθημερινές προσφορές καί τό ἔβαλε σέ περίοπτη θέσι στήν αἴθουσά της. Τα παιδιά ἔφερναν κάθε μέρα τίς κονσέρβες
τους καί μέ ἐνθουσιασμό ἔβλεπαν τόν ἀριθμό τους νά αὐξάνεται. Τήν τελευταία μέρα τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, πρόσεξα ἕνα ἀπ’ τά πρωτάκια μου νά χαμογελᾶ περήφανο, καθώς ἔφερνε στήν τάξι μιά μεγάλη
κονσέρβα. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι τό περιτύλιγμά της
καί ὅταν στά κρυφά κοίταξα νά δῶ τί ἔγραφε, διαπίστωσα ὅτι ἦταν ἀπ΄ τά τρόφιμα τῆς κοινωνικῆς πρόνοιας. Δάκρυσα ὅταν συνειδητοποίησα πώς ἡ οἰκογένεια αὐτή εἶχε φαγητό χάρι σ΄ ἕνα κρατικό πρόγραμμα. Καί, ὅμως, ὁ μικρός αὐτός, ἔδωσε τό τελευταῖο της νόμισμα, πρόσφερε
ἀπ' τό ὑστέρημα τῆς οἰκογενείας του.
Ἀπό τότε ἔχουν περάσει πάνω ἀπό 35 χρόνια
καί ἀκόμα θυμᾶμαι τήν προσφορά αὐτοῦ τοῦ μικροῦ.
Δέν γνώριζε πώς ἡ οἰκογένειά του εἶχε ἐπιλεγῆ γιὰ
νά παραλάβη ἕνα μέρος ἀπ' τα τρόφιμα τά ὁποῖα
μαζεύαμε. Ἤθελε ἁπλά νά συνεισφέρη καί νά βοηθήση κάποιον πού εἶχε ἀνάγκη. Μέ τή γενναιοδωρία του μέ ἐνέπνευσε νά εἶμαι πιό γενναιόδωρη μέ τά ὑπάρχοντά μου καὶ μὲ τὸ χρόνο μου· ἐπηρέασε ὅλη μου τή ζωή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου