Αν και είναι απεριόριστο, η ψυχή του ανθρώπου είναι σαν ένα δοχείο. Γεμίζει και αδειάζει ή σπάει σαν αγγείο.
Οι άνθρωποι που είναι ευάρεστοι στον Θεό ονομάζονται στις Γραφές εκλεκτά σκεύη (Πράξεις 9, 15), και οι ανέντιμοι είναι σκεύη από ξύλο και πηλό (Β' Τιμόθεο 2, 20).
Αν σκύβουμε πάνω από την καρδιά, μπορούμε να νιώσουμε αν είναι γεμάτη ή άδεια ή αν η ψυχή μας είναι σπασμένη ή έχει ρωγμές από τις οποίες διαφεύγει η ζεστασιά μας.
Πρόσφατα έμαθα ότι οι Ιάπωνες δεν πετούν τα σπασμένα αγγεία, αλλά τα κολλούν με λιωμένο χρυσό, έτσι ώστε οι ρωγμές να σχηματίσουν ένα πολύτιμο σχέδιο. Και όσο περισσότερες ρωγμές υπάρχουν, τόσο πιο πολύτιμο γίνεται το σκάφος, έχοντας περισσότερο χρυσό.
Τα δάκρυα είναι ο λιωμένος χρυσός που κολλάει την ψυχή που έχει καταστραφεί από τις αμαρτίες, καθιστώντας την ακόμα πιο πολύτιμη από πριν. Σε τέτοια αγγεία κολλημένα με το χρυσάφι των δακρύων αναπαύεται ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου