Στην προσευχή του Αγ. Αμβροσίου του Μιλάνου έχει τα εξής λόγια: «Πάρτε μου την πέτρινη καρδιά και δώστε μου μια καρδιά από σάρκα » . Και στο Άγιο Ισαάκ τον Σύρο έχει μια προσευχή για το ίδιο πράγμα: «Γέμισε, Κύριε, την καρδιά μου με αιώνια ζωή » . Και ο ίδιος αυτός άγιος είπε: «Η αιώνια ζωή είναι παρηγοριά στον Θεό » .
Η καρδιά είναι ένα όργανο συναισθημάτων και αισθήσεων. Οι άγιοι διδάσκουν ότι εμείς ακόμα εδώ, σε αυτή τη γήινη ζωή, νιώθουμε την «αιώνια ζωή», την «παρηγοριά» μας να προέρχεται από το Πνεύμα του Παρηγορητή.
Το να ζεις με πίστη σημαίνει να προσπαθείς να ζεις με την αίσθηση της ζωής για πάντα. Εάν δεν υπάρχει τέτοιο φως αυτής της αίσθησης, τότε η ζωή της πίστης, ουσιαστικά, εξακολουθεί να μην υπάρχει, ή περιπλανιέται στο λυκόφως, σε «πετρωμένη ααισθησία», όπως διαβάζουμε στις απογευματινές προσευχές. Ο άγιος Ignatius Brianchaninov , θυμίζοντας τα λόγια των μυροφόρων: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την πόρτα του τάφου;» ( Μάρκος 16:3 ) - γράφει: «Η πέτρα είναι πάθηση της ψυχής, με την οποία όλες οι άλλες ασθένειές της διατηρούνται ανέπαφες και που ο Αγιος καί οι πατέρες το αποκαλούν «ααισθησία» (τόμος 2).
Η παρουσία μιας πνευματικής αίσθησης είναι σημάδι μιας ζωντανής πνευματικής ζωής. Έξω από την πνευματική αίσθηση, αρχίζει κανείς να μένει στην εμφάνιση και τον φορμαλισμό. Όμως οι άγιοι πατέρες, διδάσκοντας για την αίσθηση, προειδοποιούν αμέσως για την πνευματική ηδονή .Ο π. Alexei Zosimovsky είπε: «Πρέπει να διατηρούμε (μέσα μας) την καύση του πνεύματος πάντα και παντού », αλλά «δεν πρέπει ποτέ να αναλαμβάνετε πνευματικά κατορθώματα για χάρη της πνευματικής γλυκύτητας που νιώθετε από αυτά, αλλά αποκλειστικά για το σκοπό αποκτώντας μετάνοια » .
Πρέπει να ψάχνουμε «πάντα και παντού» για συναισθήματα μετάνοιας και προαισθήσεις αγάπης. Χρειάζεται να αναζητήσουμε τον Χριστό και όχι πάλι τον εαυτό μας σε κάποιο είδος πνευματικής γλυκύτητας. Η παρηγοριά βρίσκεται στα χέρια του Θεού και, φυσικά, η καρδιά μας αναστενάζει γι' Αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου