Ο Κύριος επιτρέπει δαιμονικούς πειρασμούς ακόμη και στους δίκαιους. Διότι η επίγεια ζωή είναι καιρός αγώνα, και με αγώνα ο άνθρωπος λαμβάνει από τον Θεό, ως στεφάνι νίκης, ακόμη μεγαλύτερη χάρη από αυτήν που είχε πριν. Και μια πτώση που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο τον μαθαίνει να προσέχει για όλη του τη ζωή.
Για να είναι ένας άνθρωπος αληθινά ευτυχισμένος, η ζωή του πρέπει να συγχωνευθεί με την προσευχή: «Δόξα στον Θεό για όλα». Πρέπει να απαρνηθεί τον κόσμο για να λάβει την αιώνια ειρήνη, να απαρνηθεί τον εαυτό του για να αποκτήσει τον εαυτό του.Δαίμοναςπροσπαθεί να κοιμίσει έναν άνθρωπο, να τον κάνει να ξεχάσει ότι όλα στη γη περνούν, να τον εμπλακεί στον κύκλο των εγκόσμιων υποθέσεων. Και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει: σε αυτό το όνειρο, σε αυτόν τον κύκλο, ανεπαίσθητα, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, περνάει όλη του η ζωή, και ένα άτομο ξυπνά μόνο στην άκρη του τάφου του και ακούει το γέλιο του ο δαίμονας που τόσο έξυπνα τον ξεγέλασε .Η τυφλή προσκόλλησή μας σε αυτόν τον κόσμο, η βύθιση σε αυτόν, η ταύτιση του εαυτού μας με αυτόν είναι μια ασθένεια της ψυχής, ένα είδος τρομερής διαστροφής, ακριβώς νεκροφιλία, που ο άνθρωπος θεωρεί ζωή.Για ένα άτομο που έχει ταυτίσει τον εαυτό του με το σώμα του, το νόημα της ζωής βρίσκεται στην ικανοποίηση παθών και στην απόλαυση των απατηλών οφελών αυτού του υλικού κόσμου.Με την προσαρμογή σε έναν κόσμο που βρίσκεται στα πάθη και την αμαρτία, ο άνθρωπος περιλαμβάνεται σε αυτόν, γίνεται μέρος του. Ξεχνά εύκολα ότι υπάρχει Θεός, αλλά ξεχνά επίσης εύκολα ότι ο κόσμος είναι μάγος και απατεώνας, και πάλι αναζητά φιλία μαζί του. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου