Ένας ιερομόναχος από τους χήρους ιερείς του συντάγματος μπήκε σε ένα από τα μοναστήρια της Μόσχας. Σύντομα επιδόθηκε σε μια γνωστή ανθρώπινη αδυναμία: άρχισε να πίνει πολύ. Απαντώντας στις νουθεσίες του αρχιμανδρίτη, ο άτυχος άνδρας μετάνιωσε δακρυσμένος και ορκίστηκε αυτή την αδυναμία, αλλά επανειλημμένα αθέτησε τον όρκο του. Ο αρχιμανδρίτης αναγκάστηκε τελικά να πάει στον Μητροπολίτη Φιλάρετο με αναφορά και πρόταση να απαγορεύσει στον αδύνατο ιερομόναχο να υπηρετήσει, τουλάχιστον προσωρινά, δεν άρεσε ιδιαίτερα όταν οι προϊστάμενοι των μοναστηριών στράφηκαν στην ανώτερη αρχή του για βοήθεια στην οργάνωση ή τη διόρθωση των υποθέσεων της δικαιοδοσίας τους. Ο μητροπολίτης είπε τελικά στον αρχιμανδρίτη, που συχνά παραπονιόταν για τους αρχάριους του: «Και αυτός ο δικός σου δεν είναι καλός και αυτός είναι κακός!». Μάζεψέ με αγγέλους... και προσπάθησε να διορθώσεις τους αμαρτωλούς «Στην περίπτωση του πρώην ιερέα, τα επιχειρήματα του αρχιμανδρίτη ήταν μάλλον βάσιμα, οπότε ο επίσκοπος αποφάσισε να του απαγορεύσει να υπηρετήσει. Το ψήφισμα, όμως, δεν είχε γραφτεί ακόμα και έτσι μετά το δείπνο ο Μητροπολίτης Φιλάρετος ξάπλωσε στον καναπέ για μια σύντομη ανάπαυση. Μόλις έκλεισε τα μάτια του σε έναν ελαφρύ ύπνο, είδε τον πρώην αγαπημένο του ηγεμόνα, τον Μητροπολίτη Πλάτωνα, του εμφανίστηκε, σαν παλιά, στον αγαπημένο του κήπο Βηθανία, ντυμένος με ένα ελαφρύ και απλό ράσο, με ένα βελούδινο κάλυμμα στο κεφάλι του και, κοιτάζοντας ευγενικά τη Φιλάρετο, του είπε: (με αυτό το κοσμικό όνομα, ο Μητροπολίτης Πλάτων γνώριζε τον Φιλάρετο) συγχώρεσε τον αμαρτωλό πατέρα Ιβάν». Και ο Βασίλι Ντρόζντοφ μετά βίας ήθελε, όπως είχε κάνει πριν, να πέσει στα πόδια του αγαπημένου του αγίου, όταν το όραμα χάθηκε, και ο Μητροπολίτης Φιλάρετος άνοιξε τα μάτια του, τυλιγμένος ακόμα στη ζωηρότητα ολόκληρου του οράματος που τον είχε επισκεφτεί «Τι αμαρτωλός είναι ο πατέρας Ιβάν;» -- σκέφτηκε ο άρχοντας, -- "Έχω πολλούς πατέρα Ιβάν!" -- και εξαιτίας διαφόρων πραγμάτων ξέχασε αυτό το όραμα το ίδιο βράδυ, αλλά το επόμενο βράδυ ο άρχοντας βλέπει ένα δεύτερο ασυνήθιστο όνειρο: ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Α' του εμφανίζεται και ρωτά επίσης τον Φιλάρετο: «Μην θυμώνεις, κύριε, στον γενναίο μου ιερέα Ιβάν!» -- Ο επίσκοπος ξυπνά από τον ύπνο του -- «Ποιος είναι αυτός ο ιερέας Ιβάν, που για δεύτερη φορά έρχονται οι ψυχές των αναχωρητών από τους ουράνιους οικισμούς να με ζητήσουν;» Η συνείδηση, μια τρίτη μεγαλειώδης εικόνα του στρατάρχη, πρίγκιπας Κουτούζοφ-Σμολένσκι, εμφανίστηκε μπροστά του Ο ένδοξος κατακτητής του Ναπολέοντα εμφανίστηκε στον επίσκοπο, γερασμένος και εξουθενωμένος από τη σύντομη αλλά θανατηφόρα ασθένειά του, που τον χτύπησε κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του μεγάλου διοικητή που υποχωρούσε, και είπε επίσης: της μετά θάνατον ζωής, «κατεβείτε στην αδυναμία του εξομολογητή μου. Την ώρα που ο μητροπολίτης ήταν έτοιμος να σηκώσει το χέρι του για να ευλογήσει τον άρρωστο γέροντα, η εικόνα του φάνηκε να λιώνει στο σκοτάδι και ο Φιλάρετος ξύπνησε ξανά.Το φως του πρωινού είχε ήδη σπάσει. Ήταν καιρός να σηκωθεί πολύ από τέτοια ασυνήθιστα όνειρα, ο επίσκοπος στάθηκε μπροστά στις εικόνες και ζήτησε από τον Θεό κατανόηση, αφού κάθισε να εργαστεί για λίγο, το πρώτο πράγμα που είδε ο επίσκοπος ήταν η περίπτωση του αδιόρθωτου ιερομόναχου Ιβάν. Ξημέρωσε αμέσως ο Φιλάρετος: «Εδώ είναι!» -- σκέφτηκε ο άγιος, -- «αυτός είναι ο ιερέας Ιβάν, του οποίου η μοίρα τάραξε τις ψυχές μεγάλων ανθρώπων στην αιώνια ανάπαυσή τους και τους ανάγκασε να μου φανούν ανάξιοι, με παρακλήσεις... Ναι... είναι από το σύνταγμα και θα μπορούσε να είναι γνωστός σε αυτά τα άτομα, αλλά τι σημαίνει η εμφάνισή τους με τόσο διαφορετικούς τρόπους; Γιατί τάραξαν την ψυχή μου τέτοιες αγαπημένες εικόνες;!" Χωρίς να πει σε κανέναν τις κρυφές του σκέψεις, ο επίσκοπος έστειλε στο μοναστήρι για τον ελαττωματικό μοναχό, για να του εμφανιστεί την ίδια μέρα.
Με αυστηρό βλέμμα και συνοφρυωμένο μέτωπο, ο επίσκοπος περίμενε τον ένοχο ιερομόναχο. Αλλά εδώ ήταν ο ένοχος. Ανοίγοντας την πόρτα του θαλάμου όπου βρισκόταν ο Μητροπολίτης, ο υπάλληλος του κελιού άφησε να περάσει ένας ψηλός γέροντας που φορούσε μανατένια, στη μεγάλη γενειάδα του οποίου τα γκρίζα μαλλιά δεν μπορούσαν ακόμη να ξεπεράσουν εντελώς το μαύρο χρώμα της νιότης, και το έσπαγε σε σκέλη. Αφού προσευχήθηκε και φίλησε το χέρι του επισκόπου, ο ιερομόναχος έπεσε στα πόδια του και άρχισε να ρωτάει με δάκρυα: «Ξέρω, Επίσκοπε, γιατί με κάλεσες!». Μη θυμάσαι την αμαρτία μου!
Η ντροπή μου είναι πάντα μπροστά μου!.. Μη στερείς, Βλάδικα, τη χάρη να ευλογήσεις τον Τσάρο για μάχη Αυτά τα δάκρυα και τα λόγια του γέροντα μοναχού ενθουσίασαν τον Μητροπολίτη, και αυτός, συγκρατώντας τον ενθουσιασμό του, του είπε: - Σήκω, και πες μου πώς πήγε η ζωή σου από τη Μόσχα! Ακαδημία - Λοιπόν, πρέπει να θυμάμαι τον Vladyka Platon, όταν ήταν δάσκαλος της ποιητικής και κατηχητής της ακαδημίας; -- ρώτησε ο Φιλάρετος -- Θυμήσου, κύριε! -- αναφώνησε ο ιερομόναχος σφίγγοντας τα χέρια του και άφθονα δάκρυα κύλησαν πάλι από τα μάτια του. -- Θυμάσαι τον Κύριο Πλάτωνα;!... Είθε η γλώσσα μου να κολλήσει στο λαιμό μου όταν ξεχάσω να δοξάσω τον Κύριο Πλάτωνα! Ξέχνα με Κύριε στο μεγάλο γένι του οποίου τα γκρίζα μαλλιά δεν μπορούσαν ακόμη να ξεπεράσουν εντελώς το μαύρο χρώμα της νιότης, και το έσπασαν σε σκέλη. Αφού προσευχήθηκε και φίλησε το χέρι του επισκόπου, ο ιερομόναχος έπεσε στα πόδια του και άρχισε να ρωτάει με δάκρυα: «Ξέρω, Επίσκοπε, γιατί με κάλεσες!». Μη θυμάσαι την αμαρτία μου! Η ντροπή μου είναι πάντα μπροστά μου!.. θυμάστε τον Vladyka Platon, όταν ήταν δάσκαλος της ποιητικής και κατηχητής της ακαδημίας; -- ρώτησε ο Φιλάρετος -- Θυμήσου, κύριε! -- αναφώνησε ο ιερομόναχος σφίγγοντας τα χέρια του και άφθονα δάκρυα κύλησαν πάλι από τα μάτια του. --
Είχε μια πατρική αγάπη για μένα. Ήμουν ο καλύτερος μαθητής του: ο Κύριος προφήτευσε μια μεγάλη μοίρα για μένα, αλλά με τη θέληση του Δημιουργού πήγα στον λευκό κλήρο και ο πατήρ Πλάτων είχε έναν άλλο, πιο άξιο διάδοχο, τον Βασίλι Μιχαήλοβιτς Ντρόζντοφ, του οποίου το αστέρι έλαμπε και στον οποίο στηρίζεται η ευλογία του ιερομονάχου Πλάτωνα. Το πρόσωπο του Μητροπολίτη Φιλάρετο έτρεχε επίσης με ακούσια δάκρυα στη μνήμη του Πλάτωνα, ο οποίος τον είχε ονομάσει πνευματικό διάδοχό του στο έργο του κηρύγματος του Θεού, τόσο αυτός ο ένοχος μοναχός όσο και ο άγιος που κρατούσε τη μοίρα του κάποτε ήταν εξίσου κοντά στην καρδιά του Πλάτωνα έφερε καρπούς ήταν ακόμα σε κατάσταση μπουμπουκιού, χτυπημένος από το κρύο μιας επαναστατικής ζωής... Η υπηρεσία μου έγινε με τα συντάγματα, και μαζί τους ξεκίνησα μια μεγάλη εκστρατεία κατά του αρχηγού των Γαλατών και μαζί τους είκοσι γλώσσες... -- Λοιπόν... Λοιπόν, και εδώ είχατε την ευκαιρία να συναντήσετε τον αείμνηστο αυτοκράτορα Αλέξανδρο που παρείχα επανειλημμένα τα όπλα για τις υπηρεσίες μας ανάξιο δεξί χέρι ευλόγησε τον μονάρχη και φιλήθηκε από αυτόν με χριστιανική ευλάβεια -
Αλλά αυτό δεν ισχύει ακόμα για τη γενναιότητα... Λοιπόν, πολέμησες ή κάτι τέτοιο; -- ρώτησε ο αρχιπάστορας -- Δεν πήρε ξίφος στα χέρια του, αλλά με τη δύναμη του σταυρού του Κυρίου έδιωξε τους εχθρούς τρεις φορές και, υψώνοντάς το μπροστά στη γραμμή των ταλαντευόμενων πολεμιστών, τους εμπόδισε με νέο θάρρος και γενναιότητα και τους οδήγησε στα εχθρικά χαρακώματα. Με αγαπούσαν πολύ και οι απλοί στρατιώτες και οι στρατιωτικοί, και ο ίδιος ο μονάρχης με φίλησε στα χείλη και δάκρυα έλαμπαν στα ευγενικά του μάτια! από τον σεβαστό πρίγκιπα.
Όταν στη γερμανική γη, στην πόλη Μπούνλαβ, αυτός ο ηγέτης αρρώστησε ξαφνικά και βαριά, εγώ, ανάξιος, δέχτηκα την εξομολόγηση του στο νεκρικό κρεβάτι και τον αποχαιρέτησα στην αιώνια ζωή «Έτσι είναι λοιπόν, ο γενναίος ιερέας Ιβάν!». -- ο επίσκοπος έμεινε έκπληκτος στην ψυχή του, συλλογιζόμενος την ισχυρή μορφή που στεκόταν τώρα μπροστά του, πένθιμα και ταπεινά σκυμμένο... «Ναι, η ζωή του ήταν πολύ ταραγμένη και στην εποχή του ήταν αληθινός ιερέας του Θεού και έφερε πολλά οφέλη», σκέφτηκε ο Φιλάρετος. «Όχι, δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση περιστάσεων, που επιλύεται τόσο εύκολα από ανθρώπους με υλικό τρόπο ζωής», σκέφτηκε ο γέροντας, «δεν θα μπω στο δικαστήριο με τον γενναίο ιερέα Ιβάν, θα τον συγχωρήσω και θα τον συγχωρήσω, σύμφωνα με το λόγο του πατέρα μου, σύμφωνα με το πνεύμα του επισκόπου Πλάτωνα!». », του είπε ο Μητροπολίτης Φιλάρετος και ο Ιερομόναχος Ιβάν συνέχισε να εκτελεί την ιερή ιεροτελεστία, αλλά σύντομα απαλλάχθηκε εντελώς από το βίτσιό του, «Λοιπόν, κύριοι.-- ο κοσμήτορας ολοκλήρωσε την ιστορία του, -- αυτό το περιστατικό, το οποίο άκουσα από ένα άτομο που είναι απολύτως αξιόπιστο και συνδέεται με το όνομα ενός από τους μεγαλύτερους ιεράρχες της ρωσικής εκκλησίας, δεν είναι ικανό να κλονίσει τις υλικές απόψεις ορισμένων υπερβολικά ειλικρινών ανθρώπων;
Ο μυστικισμός του Μεσαίωνα έφτασε, είναι αλήθεια, στο σημείο του παραλογισμού, αλλά αυτό δεν είναι ακόμη λόγος για την ανθρωπότητα στην περαιτέρω ανάπτυξή της να φθάσει σε πλήρη άρνηση όλων όσων δεν μπορούν να σταθμιστούν ή να μετρηθούν και επομένως, σύμφωνα με τα λόγια του ποιητή, «πρέπει να εγκαταλείψει μετά από ένα λεπτό σιωπής, η συνομιλία των προσκεκλημένων του καθεδρικού ναού επαναλήφθηκε με τον αρχιερέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου