Ένα
περιστατικό που αξίζει τον κόπο να διαβάσετε.
Τον
Απρίλιο του 1971 συνέβη το εξής:
Ο
κ. Κίμωνας Α. αποστέλλει στον π. Μελέτιο μικρό οικονομικό βοήθημα, αντί
στεφάνου, στη μνήμη του κεκοιμημένου συγγενή του κ. Σταύρου .
Ο
κεκοιμημένος ήταν άνθρωπος με γνήσια πίστη και αγνός ελεήμον. Ο πατήρ Μελέτιος
λοιπόν φανερώνει στους συγγενείς του, καλά κρυμμένες πτυχές της αρετής του.
Το
1954 και ενώ το ορφανοτροφείο στεγάζετο στην Ζωοδόχο Πηγή, η εξασφάλιση των
απαραιτήτων γινόταν με πολύ κόπο. Εκείνο το Φεβρουάριο λοιπόν, το ψωμί είχε
τελειώσει στο ορφανοτροφείο και η στεναχώρια ήταν μεγάλη. Πριν πεινάσουν τα
παιδιά, ένα βράδυ μετά τον Εσπερινό και την Παράκληση, κάποιος κύριος
επισκέφθηκε τον π. Μελέτιο. Σαν να γνώριζε το πρόβλημα –Θεία Πρόνοια– είπε στον
π. Μελέτιο να πάει σε ένα συγκεκριμένο φούρνο και να πάρει μέχρι και 100 ψωμιά
και καθημερινά να παίρνει όσα ψωμιά χρειαζόταν.
Ο
π. Μελέτιος αφού ευχαρίστησε τον καλό ευεργέτη, ρώτησε το όνομά του για να τον
συμπεριλάβει στην προσευχή του. Αυτός όμως έφυγε χωρίς να φανερώσει την
ταυτότητά του!
Το
ίδιο περιστατικό συνέβη και την επόμενη χρονιά, τότε όμως ο π. Μελέτιος
αποτύπωσε στο μυαλό του τη φωνή του.
Μετά
από πολύ καιρό, ενώ βρισκόταν στην αγορά άκουσε την ίδια εκείνη φωνή.
-
Εσύ είσαι εκείνος που μας πρόσφερες ψωμί όταν πεινούσαμε! αναφώνησε ο π.
Μελέτιος.
-
Σας παρακαλώ π. Μελέτιε, μη λέτε τίποτα, όλα του Θεού είναι!
Σπάνιο
το ήθος του κεκοιμημένου δούλου του Θεού κ. Σταύρου. Η ελεημοσύνη του χόρτασε
τα ορφανά και η ταπεινότητά του σπανιότατη. Ο π. Μελέτιος αποκάλυψε την αρετή
αυτή, δίνοντας φωτεινό παράδειγμα στους συγγενείς του.
Μα
όπως προκύπτει στάθηκε και ο ίδιος αφορμή για κάποιον συνάνθρωπό του να πράξει
αγάπη και ελεημοσύνη.
Στην
χριστιανική πόλη της Νάουσας, τα πολλά και μικρά ρυάκια ενώνονται και
σχηματίζουν ένα μεγάλο ποταμό και το νερό που ρέει είναι νάμα πνευματικό.
Με
μπροστάρη τον π. Μελέτιο, όλη η πιστή αυτή πόλις εργάζεται προς δόξαν Θεού και
ωφέλεια των αδυνάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου