Τα πνευματικά σου παιδιά από την αδελφότητα της Ιεράς Σκητης του Προφήτου Ηλιου
ΜΝΉΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ
Μακαριστε Γέροντα μας,
Θαυμάζουμε σε σένα τρία από τα πολλά χαρίσματα σου.
Την παρρησια σου, την πειθαρχία σου, την καρτέρια σου.
Έχοντας παρρησια ενώπιον του Θεου, μπορούσες και ηλεγχες τα στραβά των ανθρώπων ατοπήματα και αγνοηματα.Δεν λογαριαζες σε πρόσωπο ανθρώπου είτε σε υψηλή είτε σε χαμηλή θέση βρισκόταν.Υπηρξες διαπρυσιος κήρυκας και έτριξε ο αμβωνας όπου διακονησες και ιερατευσες. Θεραπεία ψυχών ήταν ο σοφός λόγος σου στο εξομολογητηριο,όπου η ευχή σου έκανε θαύματα απλή εκείνη μεγάλα και μικρά τα δεύτερα!!
Όλα αυτά τα κατορθώσες χάρις στην σιδερενια αυτοπειθαρχια σου. Ποτέ δεν επέβαλες κάποιο κανονα σε μοναχό ή λαϊκό, προτού τον εφαρμόσεις με αυστηρότητα πρώτα στον εαυτό σου. Για όλους ήσουν επιεικής, συνδυαζες την αγάπη με την δικαιοσύνη με Χριστομιμητο τρόπο και οι έπαινοι σου ήταν συγκρατημενοι για να μη παραθρασεψει ο λογισμός των ενάρετων. Ο στεντορειος ήχος της φωνής σου ακουγόταν από τους αμύητους σαν μυδραλιοβολο, όμως αυτοί που ήξεραν εύρισκαν παραμυθια και αγάπη ανυποκριτη στα λεγόμενα σου.
Μεγάλη και αξιοθαύμαστη ήταν και η καρτερια σου. Χάρις σ αυτήν υπεμεινες πειρασμούς, θλίψεις,συκοφαντίες,ανθρώπινα πάθη από τα οποία πάσχουν κατά κανόνα οι αστηριχτοι και οι πλανεμένοι. Για εμάς η καρτερια σου ήταν στήριγμα στο μοναχικό μας βίο, όπου σαν σε αγαθο πατέρα προστρεχαμε και εσύ μας σκεπαζες. 34 χρόνια εφεξες στην ζωή μας βασταξες τον καύσωνα της ημέρας και τον παγετό της νυχτας ,μας χάρισες την φρεσκαδα του αετίσιου πεταγματος σου πάντοτε κρατούσες το κάτω μέρος της σκάλας στο μοναστήρι για να μη γυρίσει και πέσουμε.Μας κοιτούσες στα ματιά αν είμασταν λυπημενοι σηκωνες από πάνω μας την θλίψη αν είμασταν χαρούμενοι μας σκεπαζες να μην χάσουμε την χαρα Πάντοτε έλεγες και δεχόσουν λίγα λογια και καλά γιατί σ ένα σοφό άνδρα δεν ταιριάζει η αδολεσχια μήτε η πολυλογία.
Σε αποχαιρετούμε σήμερα στην ουράνια πατρίδα μας
Αιώνια σου η μνήμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου