Εάν έχετε διαβάσει το βίο του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος -που σας προτρέπω για πολλοστή φορά να το διαβάσετε-
θα δείτε ότι όταν ήταν μικρός ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων είδε ένα όραμα
από το Θεό, είδε μία κοπέλα (ήταν 17-18 χρονών περίπου τότε όταν είδε το όραμα αυτό) και είδε μία κοπέλα βασιλοπούλα η οποία του είπε ότι: "αν με κατακτήσεις, εγώ θα σε οδηγήσω στο θρόνο του βασιλέως.
Διότι είμαι η καλύτερη κόρη του βασιλιά. Και αν τα καταφέρεις και με αποκτήσεις εμένα σύντροφο της ζωής σου, θα σε κάνω βασιλιά και σένα". Και όταν τη ρώτησε: εσύ ποια είσαι; του είπε ότι είναι η συμπόνια, η ελεημοσύνη, η ευσπλαχνία. Και μπήκε σε αυτόν τον αγώνα ο Άγιος, παιδί νεαρό, και έβαλε τον εαυτό του να δοκιμάσει: άραγε, έτσι είναι τα πράγματα;
Και θυμάστε ότι είχε κάποια χρήματα, τα έδωσε και λέει: "για να δούμε, ο Θεός θα μου τα επιστρέψει πίσω;" Πέρασε λίγος καιρός, λίγο διάστημα και ο Θεός του τα επέστρεψε. Ύστερα έδωσε το πανωφόρι του. Πάλι δοκιμάστηκε για λίγο και μετά το επέστρεψε.
Οι Άγιοι δηλαδή ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι βεβαιώθηκαν μέσα από την πίστη ότι ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του και στα λόγια Του και δεν λέει ψέματα ο Θεός. Και όταν λέει ότι αυτός που ελεεί τον πτωχό δανείζει στον Θεό, «Ὁ ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῷ» αυτός ο άνθρωπος πράγματι δίνει δανεικά στο Θεό. Και ο Θεός είναι καλός δανειστής, θα σου τα επιστρέψει πίσω συν τω τόκο. Δεν θα σε αφήσει έτσι ο Θεός. Κι αν προς στιγμή σε αφήσει να πειρασθείς, να ταλαιπωρηθείς και λίγο είναι για να έχεις αυτόν το μισθό βέβαιο από την πλευρά του Θεού και ότι ο Θεός δεν θα σε αφήσει ποτέ χωρίς ανταπόδοση.
Μας έλεγαν στο Άγιο Όρος γεροντάκια που πρόλαβαν τον Άγιο Σωφρόνιο του Essex
στα καρούλια και στον Άγιο Παύλο στη σπηλιά της Αγίας Τριάδος, ότι έλεγε ο Γέρων Σωφρόνιος ότι αν έχω ένα κουτί γάλα και θέλω δύο κουτιά γάλα, δίνω το ένα σε ένα φτωχό και ο Θεός μού στέλνει δύο! Κι αν θέλω τέσσερα, δίνω τα δύο σε ένα φτωχό και ο Θεός μού στέλνει τέσσερα!
Και στη ζωή των Αγίων αυτό είναι αποδεδειγμένο, ιδιαιτέρως σε αυτούς που έχουν την ελπίδα τους στο Θεό.
Αποδεδειγμένα ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του και δεν αφήνει τον άνθρωπο που κάνει ελεημοσύνη.
Σας διηγήθηκα πολλές φορές και από τη δική μας ζωή που ήμασταν στη συνοδεία του γέροντά μας στην έρημο, στη σκήτη, ότι εκεί ζούσαμε αυτό το θαύμα καθημερινά.
Κάθε μέρα ζούσαμε με αυτό το θαύμα, ότι ο Θεός μάς φρόντιζε.
Μία φορά μας έλειψαν οι σταφίδες. Ήμασταν στη σκήτη και είχαμε σταφίδια που κάναμε τα κόλυβα ή τρώγαμε, ιδίως τη Σαρακοστή, το βράδυ που δεν είχαμε τίποτα να φάμε ένα τσάι, λίγο παξιμάδι και μία χούφτα σταφίδες. Αυτό ήταν το δείπνο μας. Ήταν νηστεία βέβαια, αλάδωτη. Κάποια στιγμή έλειψαν οι σταφίδες. Σταφίδες στο Άγιο Όρος δεν υπήρχαν τότε ούτε και υπήρχε δυνατότητα, ούτε σταφύλια είχαμε ούτε σταφίδες να κάνουμε μπορούσαμε.
Ήταν ο πάτερ Εφραίμ, ο γέροντας Εφραίμ, υπεύθυνος στα κόλυβα και στο μαγειρείο, έρχεται και μου λέει: "Έλειψαν οι σταφίδες".
Λέμε του γέροντα:
-Έλειψαν οι σταφίδες.
Λέει: "Έλειψαν, έλειψαν! Τι να κάνουμε!"
Θέλαμε να του πούμε: μήπως, γέροντα, αγοράσουμε;
Λέει: "Σταφίδες θα αγοράσουμε; Που είμαστε νομίζετε; στο Κολωνάκι; στην Εκάλη; Ξεχάσατε ότι είμαστε στην ερήμο!
Εδώ δεν είναι ό,τι θέλουμε, είναι ό,τι έχουμε!". Πηγαίναμε του λέγαμε: γέροντα, τι θα μαγειρέψουμε σήμερα;
-Όχι ό,τι θέλουμε, ό,τι έχουμε!
Και τι είχαμε νομίζετε; Η αποθήκη μας είχε πέντε τσουβάλια: φακές, φασόλια, ρεβίθια αρακά και μακαρόνια. Αυτά τα πέντε φαγητά εναλλάσσονταν συνεχώς μέρα με την ημέρα. Λέω του πάτερ Εφραίμ: "πάτερ μου, δεν θα πάρουμε σταφίδια".
- Μα πως θα κάνουμε τα κόλυβα χωρίς σταφίδια; Σιτάρι βραστό;
- Ε, δεν θα πάρουμε. Αν θέλει ο Θεός να μας στείλει..
Την άλλη μέρα ήρθε μία ειδοποίηση από το ταχυδρομείο, από την Κόρινθο κάποιος πέρασε, πέντε κιβώτια σταφίδες κορινθιακές από τις πιο ωραίες σταφίδες της Ελλάδος! Μα συνέχεια είχαμε αυτό το πράγμα! Ποιος μας θυμήθηκε εμάς στην έρημο; Κι όμως ο Θεός δεν μας άφησε ποτέ, ποτέ δεν μας άφησε ο Θεός! Κι αν προς στιγμή δυσκολευτήκαμε -είχε φορές που δυσκολευόμασταν, πράγματι, και δεν είχαμε τα απαραίτητα- και αυτό το έκανε ο Θεός για να βεβαιώσει την πίστη μας. Για να μας κάνει να έχουμε πίστη σε Αυτόν και να έχει και μια αξία η λίγη φιλοξενεία που κάναμε γιατί ήμασταν και εμείς φτωχοί άνθρωποι δεν είχαμε δυνατότητες οικονομικές. Αλλά παρόλη τη φτώχεια που δεν είχαμε τίποτα πραγματικά, ποτέ μας ο γέροντάς μας δεν έκλεισε την πόρτα σε κανέναν άνθρωπο. Ό,τι μας ζητούσαν το δίναμε. Χρήματα, πράγματα. Δεν είχαμε πει ποτέ σε κάποιον άνθρωπο "όχι".
Ήρθαν μία φορά κάποιοι καθηγητές από το Πολυτεχνείο και ήρθαν απόγευμα κι ήθελαν να μείνουν κοντά μας. Οι άνθρωποι ήταν νηστικοί, περπατούσαν όλη μέρα.
Πηγαίνω στο γέροντα: "γέροντα, τι θα τους βάλουμε να φανε; δεν έχουμε τίποτα".
- Δεν έμεινε καθόλου φαγητό από το μεσημέρι;
- Τίποτα! Τι θα τους μαγειρέψουμε τώρα;
Πήγαμε στον κήπο μας που είχαμε εκεί, κόψαμε κάτι χορταράκια και τα βράσαμε και κάναμε με το λάδι και το λεμόνι, μόνο αυτό είχαμε.
Θέλω να πω τόση φτώχεια κι όμως ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε καμιά φορά. Και αυτό το ελάχιστο που είχαμε ήταν για μας σημαντικό.
Ήρθε ένας άνθρωπος και μας έφερε 12 αυγά. Αυγά δεν υπήρχαν στο Άγιο Όρος τότε διότι κοτόπουλα απαγορεύονταν να υπάρχουν. Στη σκήτη που ήμασταν ποιος να πάει στη Θεσσαλονίκη να πάρει, έπρεπε να έρθει κάποιος από Θεσσαλονίκη αν σου φέρει λίγα αυγά, κανένα γιαούρτι κλπ. Ε, κάναμε και εμείς χαρά ότι ήρθαν 12 αυγά! Ήταν τέτοιες μέρες, τυρινή εβδομάδα και κάποια παιδιά ήρθαν και μας έφεραν μία ντουζίνα αυγά. Ο γέροντας λέει: "Καλά, εμείς θα φάμε τα αυγά; Νέοι άνθρωποι δεν ντρέπεστε! Τα γεροντάκια τι θα φάνε; τα γειτονικά μας τα γεροντάκια;"
Είχαμε γεροντάκια γύρω μας. Άντε, πήγαμε να δώσουμε ένα αυγό στο κάθε γεροντάκι. Ήταν σημαντικό ένα αυγό αλλά για μας δεν έμεινε τίποτα! Μας έπιασαν οι λογισμοί πώς θα βγάλουμε την τυρινή, δεν φάγαμε και εμείς τίποτα, τυρινή-τυρινή-τυρινή, έρχεται το Σάββατο ένας άνθρωπος από Θεσσαλονίκη γεμάτος τυρόπιτες, γαλακτομπούρεκα. Φάγαμε, φάγαμε μείνανε και για μετά το Πάσχα, που λέει ο λόγος!
Ο Θεός δεν αφήνει, αδερφοί μου αγαπητοί! Για αυτό λοιπόν η βεβαία πίστη είναι ακριβώς αυτό το πράγμα: να τηρήσεις το λόγο του Θεού και ας πεθάνεις! Να πεις: θα κάνω αυτό που λέει ο Θεός και είμαι έτοιμος ακόμα και για θάνατο. Να το δώσω εγώ και ας πεθάνω από την πείνα! Οι άγιοι έβγαζαν τα ρούχα τους να τα δίνουν στους φτωχούς και εκείνοι γύριζαν γυμνοί.
Αυτή η δύναμη της πίστεως είναι αυτή η οποία δίνει την ελπίδα στον άνθρωπο ότι ο Θεός είναι παρών στη ζωή μας και δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
https://youtu.be/OU55lpvOuZE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου