Γράφει ο Ηγούμενος της Μονής Μαχαιρά και Επίσκοπος Λήδρας Επιφάνιος
«Στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στους Ψαλμούς σημειώνεται, "λίθον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας". Παραλλάσσοντας λίγο τόν πιο πάνω στίχο τού Ψαλτηρίου μπορούμε με ευχέρεια να πούμε και, "ξύλον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες τούτο εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας" • και το λέμε αυτό διότι, διασώζεται στην παράδοση ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Όταν η δυσωδία της αμαρτίας των κατοίκων στα Σόδομα και Γόμορρα ανέβηκε στον Θεό, ο Θεός κατέβηκε για να εξετάσει την υπόθεση. Πρώτα επισκέφθηκε τόν Αβραάμ και ακολούθως, προτού επισκεφθεί τόν Λωτ, τα τρία πρόσωπα έπηξαν τις ράβδους τους στην γη. Μετά την καταστροφή των Σοδόμων και Γομμόρων, ο Λωτ επισκέφθηκε τόν συγγενή του Αβραάμ και τού ανάφερε την αμαρτία του. Ο Αβραάμ τού είπε να ποτίζει τις τρεις ράβδους και αν βλαστήσουν τότε αυτό θα είναι το σημάδι ότι ο Θεός τού συγχώρησε την αμαρτία. Ο Λωτ καθημερινά πότιζε τις ράβδους και μετά παρέλευση καιρού αυτές εξήνθησαν • προϊόντως τού χρόνου ενώθηκαν και απετέλεσαν ένα δέντρο τρισύνθετο από πεύκο, κυπαρίσσι και κέδρο. Το τρισύνθετο αυτό ξύλο το έκοψαν οι Εβραίοι όταν θα κατασκεύαζαν τόν ναό του Σολομώντα για να το χρησιμοποιήσουν. Προσπάθησαν επανειλημμένως να το ταιριάξουν κάπου, αλλά, άλλοτε ήταν κοντό και άλλοτε μακρύ, γι' αυτό το παράτησαν ως καταραμένο και το έκρυψαν βαθιά μέσα στις αποθήκες. Όταν θα σταύρωναν τόν Κύριο της Δόξης, θυμήθηκαν το καταραμένο ξύλο. Το έβγαλαν από τις αποθήκες και το χρησιμοποίησαν στην κατάλληλη γι' αυτούς περίσταση, για να σταυρώσουν τόν Κύριο Ιησού Χριστό • το κατ' άνθρωπον καταραμένο ξύλο, στον κατ' αυτούς καταραμένον άνθρωπο. Ω! Πόση είναι η άκρα ταπείνωση του Θεού !!! • όχι μόνο εκουσίως δέχτηκε να σταυρωθεί στο καταραμένο ξύλο αλλά και ανέχτηκε να τόν αποκαλούν οι καταραμένοι, δηλαδή οι άνθρωποι λόγω της αποστασίας τους απ' Αυτόν, καταραμένο, όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος, Αυτός έγινε για μάς κατάρα για να μάς απαλλάξει από την κατάρα της αποστασίας (βλ. Γαλάτας γ', 13). Και αυτό το τελευταίο αποκαλύπτει την τεράστια αγάπη του προς τον καταραμένο δια της αμαρτίας άνθρωπο. Με το να σταυρωθεί στο καταραμένο ξύλο ο Κύριος της Δόξης, το εξαγίασε και το παρέδωσε πίσω στην ανθρωπότητα ως όπλο κατά τού πτερνυστού, καθιστώντας το απαραίτητο και εκ των ών ουκ άνευ στην κατά τού παμπονήρου μάχη. Ως εκ τούτου άνετα και ανεπιφύλακτα μπορούμε να πούμε ότι "ξύλον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες τούτο εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας" της αρετής και της πνευματικής ζωής. Αυτό λοιπόν ας έχουμε ως όπλο, ως καύχημα και ως τρόπαιο νίκης για την κατάκτηση της Αληθινής Ζωής και την ατέλευτη διαμονή στην αιωνιότητα. Αμήν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου