«Άπιστον θυμίαμα της κολακείας».

«Άπιστον θυμίαμα της κολακείας».

Ε, και να ζούσε σήμερα ο Ανδρέας Κάλβος, και να εκκλησιαζόταν μεσούσης της προεκλογικής περιόδου! Και να ‘βλεπε τους θλιβερούς υποψήφιους που στριμώχνονται μπροστά από το ιερό και κοντεύουν να πάθουν αυχενικό από το τέντωμα για μην τους κρύψει κάποιος ανταγωνιστής! «Άπιστον θυμίαμα της κολακείας», από ανθρώπους που δηλώνουν ευσεβείς και παίρνουν προεκλογική σβάρνα τους ναούς, όπως παίρνουν προεκλογική σβάρνα τις καφετέριες. Όχι απλώς εργαλειοποίηση της πίστης. Εκπόρνευσή της! 

Αν νομίζει κάποιος πολιτευόμενος ότι έτσι γοητεύει θρησκευόμενους, τότε απλώς τους βλέπει σαν γίδια. Και όσοι θρησκευόμενοι δεν προσβάλλονται, τότε έχουν ήδη αντικαταστήσει τον ελεύθερο και ελευθερωτή Χριστό με κάποιον γιδοβοσκό. Σε τέτοια ατμόσφαιρα μαντριού-πασαρέλας δεν απομένει ούτε χριστιανισμός ούτε δημοκρατία.

Σκέφτομαι τον Κάλβο να ψέλνει αντικριστά με τον Μ. Βασίλειο. Και στην συγκλονιστική ψαλμουδιά του Κάλβου, «άπιστον θυμίαμα της κολακείας», ο άγιος Βασίλειος να τα ψέλνει στο εκκλησίασμα:

«Μονάχα μην εξαπατηθείτε από τις ψευδολογίες τους, καθώς δηλώνουν πως πιστεύουν ορθόδοξα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι Χριστέμποροι και όχι χριστιανοί, και σ’ όλη τη ζωή τους προτιμούν αυτά που τους φέρνουν όφελος, παρά το να ζουν σύμφωνα με την αλήθεια».

Φιλώ το χέρι του παπά που είχε το σθένος ανήμερα της γιορτής του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) να ψέξει την συμπεριφορά αυτή από μικροφώνου και ενώπιόν τους! Κάτι διασώζεται από την διαύγεια της Εκκλησίας, που την θολώνουν σιελογόνοι αδένες χαμερπείς, και χέρια πρόθυμα να δέχονται εξαργυρώσιμους ασπασμούς! 

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 16-9-2023

ΥΓ: Για όσους κι όσες αγαπούν τις πηγές: 

- Η φράση του Κάλβου είναι από την 6η του Ωδή (με τίτλο «Αἱ εὐχαί»). Παραθέτω την σχετική συγκλονιστική στροφή, η οποία τσακίζει... και τους κατά παραγγελία χειροκροτητές: «Θέλετε θησαυρούς / πολλούς διά ν’ αγοράσητε / κρότους χειρών και επαίνους, / και τ’ άπιστον θυμίαμα / της κολακείας». Άπιστο δε, αυτό που δεν έχει μπέσα!

- Το απόσπασμα του Μ. Βασιλείου (εδώ, σε νεοελληνική απόδοσή) είναι από την επιστολή του 240, Νικοπολίταις πρεσβυτέροις, PG 32, 897A. Παραθέτω το πρωτότυπο: «Μόνον μὴ ἐξαπατηθῆτε ταῖς ψευδολογίαις αὐτῶν ἐπαγγελλομένων ὀρθότητα πίστεως. Χριστέμποροι γὰρ οἱ τοιοῦτοι, καὶ οὐ Χριστιανοί, τὸ ἀεὶ αὐτοῖς κατὰ τὸν βίον τοῦτον λυσιτελοῦν τοῦ κατ᾿ ἀλήθειαν ζῇν προτιμῶντες». 

- Η ζωγραφιά, από το https://godspacelight.com/2022/10/21/freerangefriday-art-in-worship/