ΔΌΓΜΑ :Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν), 2008..

Τα κύρια χαρακτηριστικά του δόγματος είναι: 1. Θεία αποκάλυψη. Κάθε δόγμα βασίζεται στα στοιχεία της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παράδοσης. 2. Εκκλησιαστικότητα. Αναγνώριση του δόγματος από την Οικουμενική Εκκλησία. 3. Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του δόγματος για όλους τους πιστούς. Το δόγμα είναι ταυτόχρονα το περιεχόμενο της Ορθόδοξης διδασκαλίας και απαραίτητη προϋπόθεση για να ανήκεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι, το δόγμα χρησιμεύει ως φράχτης που χωρίζει τους Ορθοδόξους από τους μη Ορθοδόξους. Άνθρωποι που δεν ομολογούν εκκλησιαστικά δόγματα και δεν πιστεύουν σε αυτά, ήδη ξεφεύγουν από τον Χριστιανισμό, ακόμα κι αν ανήκουν τυπικά σε αυτόν. 

Έτσι, τα δόγματα είναι το κριτήριο της πίστης μας. Τα δόγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις εντολές των Αγίων Γραφών, που μπορούν να ονομαστούν «ηθικά δόγματα». Μέσα από την εκπλήρωση των εντολών, το άτομο αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα δόγματα όχι ως θρησκευτικούς τύπους, αλλά ως δύναμη και φως που μεταμορφώνουν την ψυχή. Αισθάνεται ότι η δογματική αλήθεια είναι η ζωή του πνεύματός του και μια ασίγαστη πηγή χάριτος. και τα ψεύτικα δόγματα είναι σκοτάδι και θάνατος της ψυχής.

 Οι μοντερνιστές παρουσιάζουν τις ιδιωτικές τους απόψεις, που έρχονται σε αντίθεση με την Ιερά Παράδοση και την εκκλησιαστική παράδοση, ως διδασκαλία της Εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι, που διακρίνονται για την τολμηρή τους εφευρετικότητα και τη γλαφυρή γλώσσα τους, κηρύττουν αυτό που δεν έχει διδάξει ποτέ η Εκκλησία. Οι έννοιες «θρύλος» και «παράδοση» είναι κοντά η μία στην άλλη και προέρχονται από την ίδια ρίζα. Όμως η παράδοση είναι μια πιο ολιστική και περιεκτική έννοια, που σχετίζεται κυρίως με το περιεχόμενο, σε σύγκριση με το οποίο η παράδοση έχει πιο συγκεκριμένο και ιδιαίτερο χαρακτήρα. Σε πολλές περιπτώσεις, θρύλος και παράδοση γίνονται συνώνυμα, αντικαθιστώντας το ένα το άλλο. Η παράδοση είναι ένα μέσο επικοινωνίας που περιλαμβάνει τη συνέχεια, τη διατήρηση και τη μετάδοση της γνώσης. Η παράδοση μπορεί να συγκριθεί με την κοίτη ενός ποταμού και η παράδοση με τη ροή του. Όπως τα κύματα ρέουν από την πηγή προς τις εκβολές ενός ποταμού, αλλά το ρέμα παραμένει ίδιο, έτσι και ένας θρύλος, προστατευμένος από την παράδοση, περνάει από αιώνες και χιλιετίες, μένοντας ενωμένος στο chronos. 

Η παράδοση δεν είναι μόνο ένα άθροισμα γνώσης. αυτή είναι η στάση ενός ατόμου στη γνώση, αυτή είναι η κατεύθυνση της θέλησής του, αυτό είναι ένα από τα θεμέλια των νοητικών του στάσεων, αυτή είναι η κλίμακα των αξιών με την οποία ένα άτομο καθορίζει τις πράξεις του. Τα δημιουργήματα των αγίων πατέρων είναι πολύπλευρα και ποικίλα. Αλλά τους ενώνει ένα πνεύμα, ένας θρύλος, μια παράδοση, ένα πεδίο του Θείου Λόγου, που φωτίζεται από το αιώνιο φως. Επομένως, για να κατανοήσετε σωστά τα έργα των αγίων πατέρων, χρειάζεται να είστε στην ίδια παράδοση μαζί τους. Στις προτεσταντικές ομολογίες γίνεται επίπονη παθολογική εργασία, αλλά εκεί η παράδοση έχει καταστραφεί, η παράδοση έχει απορριφθεί και ως εκ τούτου το κλειδί για την κατανόηση των αγίων πατέρων έχει χαθεί. Η παθολογική τους έρευνα είναι εμποτισμένη με το πνεύμα του υποκειμενισμού, του ορθολογισμού και του σκεπτικισμού, που μετατρέπονται σε ψευδοεπιστημονικό μηδενισμό.


Ο προτεσταντισμός ξεκίνησε με μια έκκληση να καταστρέψει τη μορφή για χάρη της ελευθερίας του πνεύματος και τελείωσε με την καταστροφή του ίδιου του πνεύματος, την απώλεια των αντικειμενικών κατευθυντήριων γραμμών και τη Γνωστική τύφλωση. Αυτή είναι μια τρομερή προειδοποίηση για εμάς...

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν), 2008.