Αναμφίβολα, τα εγγόνια αγαπιούνται περισσότερο από τα παιδιά. Προηγουμένως, συνέχιζα να προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο για αυτό το φαινόμενο, αλλά τώρα το ξέρω. Δεν είναι περίεργο που οι άνθρωποι λένε, «όσο μεγάλος κι αν είναι γίνεσαι μικρός».
Οι ηλικιωμένοι σταδιακά, χωρίς να το καταλάβουν, αρχίζουν να ετοιμάζονται να φύγουν και μετά εντείνεται η επιθυμία να εξετάσουν και να κατανοήσουν πιο προσεκτικά τι τούς περιβάλλει τόσο συνήθως σε όλη σας τη ζωή και τι περνάτε και δεν έδιναν καμία προσοχή.
Τα εγγόνια μας δίνονται ως ανταμοιβή: μαζί τους επιστρέφουμε στα δικά μας παιδικά χρόνια, γινόμαστε πιο συναισθηματικοί και ταυτόχρονα λίγο πιο ευγενικοί και αγνοί. Ο καιρός περνά, θα μεγαλώσουν και θα πάνε στον κόσμο των ενηλίκων και εμείς θα περιμένουμε μόνο τα σπάνια τηλεφωνήματά τους. Απλώς ας μην μας προσβάλλουν, γιατί έτσι λειτουργεί ο κόσμος και δεν μας χρωστάνε τίποτα για την αγάπη μας. Θα έρθει η ώρα και ό,τι τους μεταδώσαμε, θα το δώσουν στα εγγόνια τους.
Ιερέας Alexander Dyachenko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου